Προχθές δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ένα άρθρο για
τη μόλυνση του περιβάλλοντος στις Σκουριές Χαλκιδικής από τοξικά απόβλητα που
σχετίζονται με μεταλλευτικές δραστηριότητες. Η εταιρία που δραστηριοποιείται τώρα
στην εξόρυξη χρυσού ισχυρίστηκε ότι τα απόβλητα αυτά προέρχονται από άλλες,
προγενέστερες εξορύξεις. Ωστόσο, η πείρα έχει δείξει ότι η εκμετάλλευση χρυσού
είναι μια εξαιρετικά βλαπτική για το περιβάλλον δραστηριότητα, πολύ περισσότερο
μάλιστα όταν οι μεταλλευτικές εταιρίες αδιαφορούν για τις συνέπειες.
Στον παρακάτω σύνδεσμο
γίνεται αναφορά στους κινδύνους που απορρέουν από την εκμετάλλευση
χρυσού στις Σκουριές, αλλά και στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που είχε, σε διάφορες
περιοχές στον κόσμο, αυτή η δραστηριότητα. Αξίζει να το δούμε.
Γιώργος Αιμ. Σκιάνης
1 σχόλιο:
Οι μεταλλευτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη πολυτίμων μετάλλων έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
1. Απεχθάνονται κάθε θεσμοθετημένη μορφή κοινωνικού ελέγχου.
2. Απεχθάνονται τη μοιρασιά του προϊόντος της εξόρυξης με τη χώρα στο υπέδαφος της οποίας δραστηριοποιούνται. Κι αυτό όχι μόνο για χώρες όπου τα δικαιώματα του Κράτους επί των ορυχείων διέπονται ακόμα από τριτοκοσμικό Δίκαιο. Όπως εύστοχα παρατηρεί ο Νίκος Χρυσόγελος σε μια παρέμβασή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με το θέμα, ακόμα και στη Φινλανδία με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρονται.
3. Ως προς τα θρυλούμενα οφέλη της οικονομίας, τοπικής και εθνικής, κατά την ELDORADO GOLD θα είναι 5.000 θέσεις εργασίας και 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Παραλείπουν να πουν ότι τα το μοναδικό προβλεπόμενο έσοδο του ελληνικού Κράτους θα είναι οι φόροι που θα πληρώσουν οι 5.000 εργαζόμενοι του ορυχείου, άρα, ακόμα και σε βάθος 30 χρόνων που υποτίθεται ότι θα διαρκέσει η εξόρυξη, είναι απίθανο να φθάσουν τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Διότι 2 δισ. από φόρους σημαίνουν 60 εκατομμύρια ετησίως. Αλήθεια τι μισθούς θα έχουν οι 5.000 εργαζόμενοι για να πληρώνουν μέσο φόρο 12.000 ετησίως;
4. Δε μπορούμε να παραγνωρίσουμε πάντως ότι αυτή τη στιγμή στη Χαλκιδική η κοινωνία είναι βαθύτατα διχασμένη: μεταξύ των μεταλλωρύχων και αυτών που ζουν από συνδυασμό τουριστικών και αγροτικών δραστηριοτήτων. Και τα όσα συμβαίνουν εκεί πέρα μέσα από το πρίσμα ενός τοπικού εμφυλίου πολέμου μόνο μπορούν να ειδωθούν. Οι μεταλλωρύχοι είναι μια από τις ελάχιστες επαγγελματικές ομάδες στην Ελλάδα που διαθέτουν την αποκαλούμενη «επαγγελματική υπερηφάνεια». Θέλουν να είναι μεταλλωρύχοι και τίποτε άλλο. Και η Χαλκιδική, ας μην το ξεχνάμε αυτό, έχει αδιάλειπτη εξορυκτική παράδοση από τους χρόνους των Αρχαίων Μακεδόνων μέχρι το 1980. Η τουριστική δραστηριότητα στην ανατολική Χαλκιδική αντιθέτως, χρειάστηκε να περιμένει την διακοπή των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων για να έρθει. Σήμερα όμως χιλιάδες ανθρώπων ζουν από αυτήν κι αυτοί οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι. Γιατί κανείς δεν πηγαίνει να κάνει τις διακοπές του κάτω από ένα ορυχείο.
Αυτά ως μια σύντομη συμβολή στο σχετικό προβληματισμό.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δημοσίευση σχολίου