Μέσα σε τρία χρόνια οικονομικής κρίσης ο πολιτικός λόγος έχει μετακινηθεί με τρόπο βάναυσο προς τα ακροδεξιά.
Πολιτικές δυνάμεις, που μέχρι πρόσφατα, διεκδικούσαν εύσημα μετριοπάθείας, προσφεύγουν στις πιο αποκρουστικές πολιτικές θέσεις χωρίς καμιά αναστολή.
Αποτέλεσμα του αποπροσανατολισμού μιας κοινωνίας που, μέσα στον πανικό της, αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 το 46,5% του εκλογικού σώματος υπερψήφισε κόμματα με κεντροαριστερό πολιτικό λόγο (44% σοσιαλδημοκρατικό και 2,5% οικολογικό).
Επίσης το 33% των ψηφοφόρων τίμησαν με την ψήφο τους το κόμμα με το φιλελεύθερο πολιτικό λόγο τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Το κόμμα με τον αριστερό πολιτικό λόγο, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε συγκεντρώσει 4,6%, ενώ ο ιδιόμορφος καρμίρικος μίζερος και εσωστρεφής πολιτικός λόγος του ΚΚΕ είχε βρει απήχηση στο 7,3% των πολιτών. Και μόνο το 5,5% των πολιτών είχαν ψηφίσει ένα ακροδεξιό κόμμα το ΛΑΟΣ.
Τρία χρόνια μετά, το 44,5% των πολιτών ψήφισε κόμματα με ακροδεξιό πολιτικό λόγο (ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΛΑΟΣ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ). Με το τελευταίο από αυτά να δηλώνει εμπράκτως την απόλυτη απέχθειά του προς την αξία της ανθρώπινης ζωής και τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Αντίθετα ο φιλελεύθερος πολιτικός λόγος έχασε το 60% του ακροατηρίου του καθώς τα κόμματα που τον εκφέρουν (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ) εισέπραξαν κάτι λιγότερο από 14% της λαϊκής ψήφου.
Σαφέστατη ήταν και η υποχώρηση της επιρροής του κεντροαριστερού λόγου καθώς τα κόμματα που τον εκφέρουν (ΔΗΜΑΡ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ, ΣΥΡΙΖΑ), μετα βίας συγκέντρωσαν 34% με την επιρροή του οικολογικού πολιτικού λόγου να υποχωρεί στα επίπεδα του 1990.
Τέλος εξαφανίστηκε η επιρροή του αριστερού πολιτικού λόγου λόγω της εσπευσμένης - και γι' αυτό άγαρμπης - μετακόμισης του ΣΥΡΙΖΑ στην κεντροαριστερά.
Θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς, και θα είχε δίκιο, ότι αυτό που έγινε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου ήταν ότι ήρθαν στην επιφάνεια οι υπόγειες τάσεις που υπήρχαν στην ελληνική κοινωνία. Πράγματι, μια μελέτη των ποιοτικών στοιχείων των δημοσκοπήσεων, έδειχνε εδώ και είκοσι χρόνια τουλάχιστον, την ισχυρή παρουσία ακροδεξιών πολιτισμικών αξιών στο 45%-55% του πληθυσμού (εθνικισμός, ρατσισμός, μισαλλοδοξία, έλλειψη εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς, εμπιστοσύνη σε εξ ορισμού αυταρχικούς θεσμούς όπως στρατός αστυνομία, εκκλησία). Και είναι γεγονός ότι οι ισχυροί δεσμοί πελατειακών σχέσεων που κρατούσαν πολύ κόσμο δεμένο στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ μέχρι το 2009 έκρυβαν κάτω από το χαλί αυτές τις τάσεις.
Εκείνο που έχει αλλάξει δεν είναι μόνο η διάρρηξη των πελατειακών σχέσεων. Είναι και οι επιπτώσεις του πανικού που δημιουργει στους ανθρώπους η οικονομική κρίση. Ο οποίος τους κάνει να αναζητούν εύκολες λύσεις κι αποδιοπομπαίους τράγους. Η ευκολία με την οποία διολίσθησε η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σε ένα πολιτικό λόγο που ελάχιστα διαφέρει από αυτόν της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο.
Όπως το αποτέλσμα και όχι το αίτιο είναι οι προεκλογικές ανοησίες του Λοβέρδου περί «υγειονομικής βόμβας που συνιστούν οι οροθετικές αλλοδαπές ιερόδουλες». Για να αποδειχθεί ότι το 70% των οροθετικών εκδιδομένων γυναικών ήταν ημεδαπά πρεζόνια και να σταματήσει αθόρυβα η«πολλά υποσχόμενη εκστρατεία».
Τα περιθώρια που υπάρχουν αυτή τη στιγμή για την καταπολέμηση του πανικού που αναζητάει αποδιοπομπαίους τράγους είναι πολύ στενά. Χρέος μας είναι όμως να το παλέψουμε.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Αντίθετα ο φιλελεύθερος πολιτικός λόγος έχασε το 60% του ακροατηρίου του καθώς τα κόμματα που τον εκφέρουν (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ) εισέπραξαν κάτι λιγότερο από 14% της λαϊκής ψήφου.
Σαφέστατη ήταν και η υποχώρηση της επιρροής του κεντροαριστερού λόγου καθώς τα κόμματα που τον εκφέρουν (ΔΗΜΑΡ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ, ΣΥΡΙΖΑ), μετα βίας συγκέντρωσαν 34% με την επιρροή του οικολογικού πολιτικού λόγου να υποχωρεί στα επίπεδα του 1990.
Τέλος εξαφανίστηκε η επιρροή του αριστερού πολιτικού λόγου λόγω της εσπευσμένης - και γι' αυτό άγαρμπης - μετακόμισης του ΣΥΡΙΖΑ στην κεντροαριστερά.
Θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς, και θα είχε δίκιο, ότι αυτό που έγινε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου ήταν ότι ήρθαν στην επιφάνεια οι υπόγειες τάσεις που υπήρχαν στην ελληνική κοινωνία. Πράγματι, μια μελέτη των ποιοτικών στοιχείων των δημοσκοπήσεων, έδειχνε εδώ και είκοσι χρόνια τουλάχιστον, την ισχυρή παρουσία ακροδεξιών πολιτισμικών αξιών στο 45%-55% του πληθυσμού (εθνικισμός, ρατσισμός, μισαλλοδοξία, έλλειψη εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς, εμπιστοσύνη σε εξ ορισμού αυταρχικούς θεσμούς όπως στρατός αστυνομία, εκκλησία). Και είναι γεγονός ότι οι ισχυροί δεσμοί πελατειακών σχέσεων που κρατούσαν πολύ κόσμο δεμένο στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ μέχρι το 2009 έκρυβαν κάτω από το χαλί αυτές τις τάσεις.
Εκείνο που έχει αλλάξει δεν είναι μόνο η διάρρηξη των πελατειακών σχέσεων. Είναι και οι επιπτώσεις του πανικού που δημιουργει στους ανθρώπους η οικονομική κρίση. Ο οποίος τους κάνει να αναζητούν εύκολες λύσεις κι αποδιοπομπαίους τράγους. Η ευκολία με την οποία διολίσθησε η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σε ένα πολιτικό λόγο που ελάχιστα διαφέρει από αυτόν της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο.
Όπως το αποτέλσμα και όχι το αίτιο είναι οι προεκλογικές ανοησίες του Λοβέρδου περί «υγειονομικής βόμβας που συνιστούν οι οροθετικές αλλοδαπές ιερόδουλες». Για να αποδειχθεί ότι το 70% των οροθετικών εκδιδομένων γυναικών ήταν ημεδαπά πρεζόνια και να σταματήσει αθόρυβα η«πολλά υποσχόμενη εκστρατεία».
Τα περιθώρια που υπάρχουν αυτή τη στιγμή για την καταπολέμηση του πανικού που αναζητάει αποδιοπομπαίους τράγους είναι πολύ στενά. Χρέος μας είναι όμως να το παλέψουμε.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου