Αύριο, για άλλη μια φορά, χιλιάδες μαθητές θα ντυθούν σα ρεσεψιονίστ και σερβιτόροι ξενοδοχείων για να παρελάσουν μπροστά σε Υπουργούς, Δημάρχους, παππάδες και χωροφύλακες.
Οι οποίοι, στις δεκάρικες δηλώσεις τους που θα ακολουθήσουν, θα εξάρουν «το υψηλόν εθνικόν φρόνημα της ελληνικής νεολαίας», ενώ χιλιάδες «εθνικώς υπερήφανων» γονέων θα βιντεοσκοπούν την παρέλαση .
Αύριο, η «Αριστερά» και η «προοδευτική διανόηση» θα πανηγυρίζουν για το «ΟΧΙ του Λαού» στους «δωσίλογους του Μνημονίου».
Αύριο, για άλλη μια φορά, η χώρα θα θυμίζει κάτι από τη ναζιστική Γερμανία, τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν ή τη Βόρειο Κορέα, αλλά κανείς δε θα νοιάζεται γι αυτό.
Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν για το μοναδικό, στη σύγχρονη Ευρώπη, αλλά και στις περισσότερες χώρες του κόσμου - με εξαίρεση την Κούβα, τη Βόρειο Κορέα και, πιθανώς, την Κίνα - φαινόμενο των μαθητικών παρελάσεων.
Ας σταθούμε κατ' αρχήν στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι μαθητικές παρελάσεις στην Ελλάδα εισήχθησαν από το Μεταξά, σε μια εποχή που μεσουρανούσαν η ναζιστική και η φασιστική βαρβαρότητα στην Ευρώπη, ενώ στην ΕΣΣΔ, καλλιεργούνταν η προσωπολατρεία του «πατερούλη» Στάλιν και οδηγούνταν στο εκτελεστικό απόσπασμα, με συνοπτικές διαδικασίες, όλοι οι επιζώντες πρωτεργάτες της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Ας σταθούμε επίσης στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η τυχόν άρνηση ενός μαθητή να συμμετάσχει στη «διμοιρία παρελάσεως» συνεπάγεται αυτόματα τον στιγματισμό του ως «ανθέλληνα» και την περιθωριοποίησή του στο σχολικό περιβάλλον (παλιότερα τέτοιου είδους συμπεριφορές μπορούσαν να επισύρουν ακόμα και «δια παντός αποβολήν από το σχολείον»). Πριν λίγα μόλις χρόνια δε, εκπαιδευτικός η οποία, επικαλούμενη λόγους συνείδησης, αρνήθηκε να συνοδέψει τη διμοιρία παρελάσεως σε παρέλαση, υπέστη απίστευτες πειθαρχικές διώξεις,. στις οποίες ελάχιστοι «προοδευτικοί», «Αριστεροί» ή «επαναστάτες» συνδικαλιστές του κλάδου της της συμπαραστάθηκαν.
Ας σταθούμε ακόμα στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η εκπαίδευση σε στρατιωτικούς βηματισμούς, η ομοιόμορφη στολή συνιστούν απόπειρες καταστολής της ατομικής προσωπικότητα των νέων και τη διαπαιδαγώγησή τους στην τυφλή υποταγή της εξουσίας.
Ας σταθούμε και στο επίσης αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι κάθε χρόνο χιλιάδες οικογένειες υποχρεώνονται να αγοράσουν για τα παιδιά τους πανάκριβα ρούχα, που στη συνέχεια θα φορεθούν ελάχιστα έως καθόλου, προκειμένου να συμμετάσχουν τα τελευταία σε αυτήν την πασαρέλα παρουσία των «τοπικών αρχών».
Για όλα αυτά, στην Ελλάδα της κρίσης και της αμφισβήτησης των πάντων, όπως και παλιότερα στην Ελλάδα του νεοπλουτισμού και της «γκλαμουριάς», κανείς δε βρίσκει μια κουβέντα να πει. Οι «Αριστεροί επαναστάτες» όμως και οι «προοδευτικοί διανοούμενοι» δεν μπορούν να ξοδεύουν το χρόνο τους σε αυτά τα «δευτερεύοντα» ζητήματα, προσπαθούν να καταχωνιάσουν όσο πιο βαθιά γίνεται σταα κομματικά τους σεντούκια την όποια κριτική στις αμυντικές δαπάνες διατύπωσε «λανθάνουσα» η γλώττα τους και διαγκωνίζονται με το ΛΑΟΣ και τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ σε εθνικοπατριωτικές πλειοδοσίες.
Οι μαθητικές παρελάσεις, δείγμα κι αυτές της βαθιάς απέχθειας ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας προς κάθε έννοια ελευθερίας, θα συνεχίσουν να προκαλούν «ρίγη εθνικού ενθουσιασμού». Το ότι κάποιες από αυτές ματαιώνονται γιατί δεν θα υπάρχει επαρκής αστυνομική δύναμη για να προστατεύσει τις «αρχές» από τα γιαουρτώματα και τις βιαιοπραγίες μιας κοινωνίας σε νευρική κρίση δεν είναι παρήγορο.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου