Αναρτώ ένα πολύ ενδδιαφέρον κείμενο του Γιώργου Πιέρρου από το EcoLeft .
Πιστεύω ότι είναι ένα κείμενο που προσφέρεται για στοχασμό και συζήτηση.
Γιάννης Χρυσοβέργης
<<Δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Έχετε μου εμπιστοσύνη. Μαζί θα αλλάξουμε την Ελλάδα! Δεν σκύβουμε το κεφάλι… Οι Έλληνες μπορούμε… Να πάρουμε ξανά την χώρα στα χέρια μας>>. Άφθονος λαϊκισμός, περίσσιος εθνικισμός, αναφορές στο 1821, σενάρια συνωμοσίας, δακρύβρεχτος λόγος. Θα μπορούσε να τον έχει απαγγείλει ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο αρχηγός της ακροδεξιάς συμμορίας, εγκληματιών Μιχαλολιάκος και όμως δεν είναι κανένας από αυτούς αλλά ο εν δυνάμει (ανατριχιάζω στην ιδέα) πρωθυπουργός της Ελλάδας Αντώνης Σαμαράς όχι ανεβασμένος σε άλογο κυνηγώντας εξωτερικούς εχθρούς και κακούς κομμουνιστές αλλά από το βήμα της Δ.Ε.Θ. Άφησε πίσω του ένα άρωμα όχι από την νεοφιλελεύθερη δεξιά που εξίσου με τις κυβερνήσεις Πασοκ οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό τέλμα αλλά από την επάρατο δεξιά του παρελθόντος εκείνης του κοινωνικού συντηρητισμού, του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, των πολιτικών διώξεων και της καταστολής. Στόχευσε στα πιο συντηρητικά κοινωνικά αντανακλαστικά που βρίσκονται σε εγρήγορση εξαιτίας της οικονομικής αλλά ακόμα περισσότερο της πολιτικής και πολιτιστικής κρίσης. Επιδίωξε να καλύψει την κενότητα του δήθεν εναλλακτικού σχεδίου εξουσίας του με εθνικιστικά φληναφήματα και συντηρητικές πομφόλυγες.
Η χώρα σφυροκοπείται ανελέητα από μια κυβέρνηση που χαράσσει μονόδρομους και αδιέξοδα, βυθίζει την κοινωνία στην κατάθλιψη και την οικονομία σε βαθύτατη ύφεση, αντιμετωπίζοντας σαν απλούς αριθμούς ζωές, όνειρα, οικογένειες χωρίς ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας και δικαιοσύνης. Δεν τόλμησε να συγκρουστεί με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, δεν τόλμησε να φορολογήσει την εκκλησία και να ενοχλήσει το εφοπλιστικό λόμπι είχε το θράσος όμως να βάλει χέρι στην τσέπη του μισθωτού, του συνταξιούχου, του μικροεπιχειρηματία, του ανέργου και κάθε αδύναμης κοινωνικής ομάδας οδηγώντας την στον οικονομικό στραγγαλισμό.
Λύση λοιπόν δεν είναι ούτε η συνέχεια της πορείας προς τον γκρεμό με ιλιγγιώδη ταχύτητα από την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά ούτε και η συντηρητική αναδίπλωση που προτάσσει η Ν.Δ. εναλλακτική λύση είναι ένας νέος πόλος από τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας που αποδεσμεύεται, έως την αριστερά και τον οικολογικό χώρο όχι σαν αντιπολιτευτικό δέος αλλά σαν συνασπισμός εξουσίας. Αν θέλει η σύγχρονη αριστερά να έχει λόγο ύπαρξης οφείλει να μεταπηδήσει από την κερκίδα στο γήπεδο έτοιμη να παίξει μπάλα, να δει ξανά ακόμα και τα <<ιερά κείμενα>> τολμώντας να αναθεωρήσει αν χρειαστεί όπως έλεγε με τόλμη η εμβληματική μορφή του ιταλικού κομμουνιστικού κινήματος Πιέτρο Ινγκράο, μακριά από αγκυλώσεις και δογματισμούς. Συνθέτοντας έτσι ένα σχέδιο εξουσίας και διεξόδου βασισμένο στους πυλώνες της δημοκρατικής εμβάθυνσης, δηλαδή την εξυγίανση των θεσμών, την απαγκίστρωση τους από μικροκομματικά συμφέροντα και συντεχνίες, την ουσιαστική και δυναμική λειτουργία του κοινοβουλίου και του Συντάγματος. Της οικονομικής ευημερίας βασιζόμενο σε πολιτικές που επικεντρώνονται στην απασχόληση, τις κοινωνικές δαπάνες και τις δημόσιες επενδύσεις τολμώντας παράλληλα να συγκρουστεί με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα τόσο του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου τομέα, ο άκριτος κρατισμός δεν αποτελεί αριστερή οπτική αλλά βαθύτατα πελατειακή και συντηρητική. Και τέλος την δημιουργία ισχυρών δικτύων αλληλεγγύης με στόχο την προάσπιση όσων πλήττονται από την λαίλαπα μέτρων που εξαπολύει η κυβέρνηση και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν, δεν αρκεί η αριστερά να επικαλείται τους αδύναμους ο Κορνήλιος Καστοριάδης έλεγε <<όποιος μιλά εξ ονόματος της εργατικής τάξης απατά ή απατάται>> απαιτείται και η φυσική παρουσία της στο πλευρό τους, συμβάλλοντας στην κοινωνική γείωση της και δημιουργώντας δεσμούς αλληλεγγύης από τα κάτω.
Γιατί σε χαλεπούς για τη δημοκρατία καιρούς η φράση του Ενρίκο Μπερλιγκουέρ <<η δημοκρατία δεν αποτελεί ένα δρόμο για να φθάσουμε στο σοσιαλισμό αλλά τον μόνο δρόμο>> πρέπει να αποτελέσει φάρο στην πορεία της σύγχρονης αριστεράς που τολμά σύγχρονα, ανανεωτικά, ευρωπαϊκά και οικολογικά…
4 σχόλια:
ΤΟ ΒΗΜΑ 17.06.2011
"Γενικός γραμματέας του ΚΚΙ είναι ο Ενρίκο Μπερλιγκουέρ, από αστική οικογένεια της Σαρδηνίας, μαρξιστικά μορφωμένος, διανοούμενος. Ο βιογράφος του, Αμιντόρε Τζιομπατίνι, αναφέρει ένα περιστατικό που φαίνεται ότι σημάδεψε από πολύ νωρίς την κομματική στρατηγική του. Νέος ακόμη, γευμάτιζε κάποτε με έναν σοσιαλιστή φίλο του όταν τους πλησίασε ο γνωστός τους επίσκοπος Τσέκο και άρχισε να συζητεί μαζί τους πολιτικά, φυσικά, και για την άθλια οικονομική κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων. «Ο κόσμος των απόκληρων πρέπει να συσπειρωθεί κάτω από το λάβαρο της Χριστιανικής Δημοκρατίας» λέγει ο επίσκοπος. «Για να αλλάξει η κατάσταση πρέπει ο κόσμος των απόκληρων Καθολικών να ενωθεί με τους μαρξιστές για μια καινούργια λαϊκή συμμαχία» απαντά ο Μπερλιγκουέρ. «Ποτέ. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ» εκρήγνυται ο επίσκοπος. «Και όμως θα γίνει κάποτε αυτό» ανταπαντά ο κομμουνιστής. "
Ξερετε πολλους στην ανανεωτικη αριστερα στην χωρα μας σαν τον Μπερλιγκουερ, τον Βισκοντι;
Πως να παμε μπροστα;
Αφωτιστος Φιλέλλην,
ιδρυτικο και μοναδικο -προς το παρον-μελος της οργανωσης για την δημιουργια Ελληνικης Εθνικης Αστικης Ταξης.
17 Ιουνίου 2011 2:27 μ.μ.
Η ΜΥΩΠΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΟΚΙΜΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Η Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΜΕΤΑ 70 ΕΤΗ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ
[...]
…”Μετά τη γενιά του ’30 και τις δύο πρώτες μεταπολεμικές γενιές φαίνεται πως η ποιητική γραφή ολοένα και συχνότερα εμφανίζει πολλαπλά δείγματα μιας αναιμικής κατάπτωσης και εν γένει ανικανότητας να εκφράσει αισθητικές αξίες εφάμιλλες των προαναφερθεισών γενεών. …”
Η όποια τέχνη θέλει (εκτός από ταλέντο και ευασθησία) και συνεχή καλλιέργεια, γι αυτό συνήθως άνθιζε από τα “κακά παιδιά” των πλουσίων.
Για να μην αναφερθώ στου Άγγλους ποιητές του 19ου αιώνα (βρεττανική αποικιοκρατία), ας θυμηθούμε ότι ο Ελύτης είχε πουλήσει το εργοστάσιο σαπωνοποιίας Αλεπουδέλη στα Καμίνια του Πειραιά, ενώ ο Σεφέρης ήταν κρατικός μεγαλουπάλληλος (πρέσβυς) .
Από το 1945 διοίκησε ίσως η χειρότερη αστική τάξη της Ευρώπης με πνευματικούς ηγέτες τον Π. Κανελλόπουλο που υμνούσε τους ..παρθενώνες αναμόρφωσης στην Μακρόνησο.
Στη συνέχεια από το 1960, τα απομεινάρια της πάντα ξενόδουλης αστικής μας τάξης σε συμμαχία με μαυραγορίτες και κλέφτες περιουσιών εβραίων της Θεσσαλονίκης συνέπηξαν τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας.
Από την άλλη η ηττημένη αριστερά δημιουργεί την λογοτεχνία και ποίηση της ήττας και της κατάθλιψης(σταλινικοί και μη με ελάχιστες εξαιρέσεις ).
Μετά το 1974 ανεβαίνει στο επιχειρηματικό προσκήνιο μια περίεργη συμμαχία γόνων μαυραγοριτών και αριστερών (που ήδη είχαν γίνει ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες αφού δεν μπορούσαν να διορισθούν, λόγω πολιτικών φρονημάτων), υπό την ευλογία των πολιτικών κομμάτων.
Επίσης μετά την δικτατορία και έως σήμερα διπλασιάζεται ο πληθυσμός της πρωτεύουσας με εσωτερικούς μετανάστες όχι πια κυνηγημένοι από τους κακούς δεξιούς, αλλά για να σπουδάσουν τα παιδιά και εσχάτως τα εγγόνια τους.
Θυμάστε την κακοποίηση της Αθήνας με την κατεδάφιση όλων σχεδόν των αξιόλογων κτιρίων
για ανοικοδόμηση εκτρωματικών πολυκατοικιών με την μέθοδο της αντιπαροχής σε μικρά οικόπεδα και την αρχιτεκτονική χωρίς αρχιτέκτονες στα περισσότερα ιδιωτικά κτίρια;
Θυμάστε την διαφήμιση πολυτελών προϊόντων και του αντίστοιχου τρόπου ζωής (χωρίς όμως αντίστοιχη οικονομική βάση) μέσα από serial στην τηλεόραση στα χωριά της υπαίθρου και των πόλεων και την εξαιρετική επιρροή τους με δημιουργία τεχνητών αναγκών στους εσωτερικούς μετανάστες της πρωτεύουσας;
Παράλληλα από το 1981 και μετά αποδιοργανώνεται η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση(κατάργηση αρχαίων, γεωμετρίας, τρόπου διδασκαλίας, τρόπου βαθμολόγησης (το άριστα από 17 έγινε 20 και ο μέσος όρος από 13,5 έγινε 17,5) εισαγωγή μαθητών πρότυπων γυμνασίων-λυκείων με …κλήρωση, αντί πολλαπλασιασμός τους και εισαγωγή με εξετάσεις), ΔΗΛ. ΟΙ ΑΡΙΣΤΟΎΧΟΙ …ΣΧΕΔΟΝ ΑΓΡΆΜΜΑΤΟΙ
Επιλέγεται νέος τρόπος εισαγωγής στα πανεπιστήμια που πολλαπλασιάζονται επί αυστηρά της διδαχθείσας ύλης και όχι επί παντός επιστητού
(Θυμάστε τις διαδηλώσεις των γονέων υποψηφίων όταν το θέμα στην έκθεση ήταν “Αρωγή και …”).
Παράλληλα πολλοί σπουδάζουν στο εξωτερικό.
Το όνειρο των περισσότερων ήταν μια καλή θέση στο Δημόσιο, ΔΕΚΟ κ.λ.π. Το όνειρο της γενιάς μου έγινε σήμερα εφιάλτης των παιδιών της γενιάς μου, με μηχανικούς, γιατρούς, δικηγόρους, οικονομολόγους, πολλαπλάσιους των αναγκών της χώρας.
Η πτώση και η έκπτωση των αξιών προηγήθηκε και είναι επόμενο να ακολουθήσει όπως γράφετε “η ποιητική γραφή ολοένα και συχνότερα εμφανίζει πολλαπλά δείγματα μιας αναιμικής κατάπτωσης και εν γένει ανικανότητας να εκφράσει αισθητικές αξίες εφάμιλλες των προαναφερθεισών γενεών. …”
Όλα τα παραπάνω που εμπειρικά προσπάθησα να θίξω δηλ. από την λεξιπενία, την παπαγαλία, την εγωϊστική παραμόρφωση της νεολαίας, την καταστροφή του αστικού περιβάλλοντος, κ.λ.π. δεν τα βλέπετε κύριοι κριτικοί και δοκιμιογράφοι ώστε να τα πάρετε υπόψη σας όταν γράφετε;
(Και ιδού μια μεγάλη ευκαιρία από την δημιουργια μεγάλης μάζας επιστημονικού προλεταριάτου υψηλών ικανοτήτων (μηχανικούς, γιατρούς, δικηγόρους, οικονομολόγους κ.λ.π.) που δεν πρέπει να χαθεί. !!!
Αν στον νέο νόμο για τα ΑΕΙ προβλεφθεί ότι 15 έως 20 % των μαθηματων καθε σχολής πρέπει να είναι ανθρωπιστικών σπουδών(αρχαία,φιλοσοφία, ιστορία, λογοτεχνία, κ.λ.π.) και γλώσσες, τότε αναμένουμε η επόμενη γενιά που θα αποφοιτήσει και στην πλειονότητα της θα είναι άνεργη, θα μεταναστεύσει έστω και προσωρινά , θα ανακατευθεί με τους διάφορους πολιτισμούς, θα διαβάσει λογοτεχνία και ποίηση και τελικά μερικοί απ΄αυτούς/ές (με το ταλέντο που θα το καλλιεργήσουν) θα αποτελέσουν την γενιά του 2030 (κατά το η γενιά του 30) με υποδιαιρέσεις:
η γενιά του 2030 της μόνιμης διασποράς
η περιφερόμενη γενιά του 2030 (οι “οδυσσείς”)
η γενιά του 2030 της παλινόστησης
Αφωτιστος Φιλέλλην
Προς Αφώτιστο Φιλέλληνα:
Ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις σας, με κάποιες συμφωνώ, με κάποιες άλλες όχι, αλλά, τι σχέση έχουν με το εν λόγω άρθρο;
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δημοσίευση σχολίου