Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

ΦΟΥΚΟΥΣΙΜΑ ΟΠΩΣ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ;

Παρά τις σαφείς προσπάθειες από μέρους της ιαπωνικής κυβέρνησης και του πυρηνικού λόμπι να υποβαθμιστεί η σοβαρότητα της κατάστασης στον πυρηνικό σταθμό παραγωγής ενέργειας στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, η έκρηξη που έγινε το πρωί του Σαββάτου ανέδειξε όλη τη σοβαρότητα του προβλήματος: η Ιαπωνία κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με ένα νέο Τσέρνομπιλ, μπροστά στο οποίο ο καταστροφικός σεισμός της Παρασκευής 11 Μαρτίου υπάρχει κίνδυνος να μοιάζει με πταίσμα. Όμως, ανεξαρτήτως του τι θα γίνει - και όλοι οφείλουμε να ευχόμαστε να αποτραπούν τα χειρότερα - για άλλη μια φορά έρχεται στο προσκήνιο το μέγεθος της απάτης του πυρηνικού λόμπι: η πυρηνική ενέργεια δεν είναι ασφαλής και κατά συνέπεια δεν μπορεί να προβάλλεται ως «φιλοπεριβαλλοντική» ενεργειακή λύση.

Από τα μέσα της δεκαετίας του '70, όταν σε Ευρώπη και Αμερική άρχισε να αναπτύσσεται το κίνημα κατά της λεγόμενης «ειρηνικής» χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, τρία ζητήματα τέθηκαν επί τάπητος: η βαθιά αντιδημοκρατικές παρενέργειες της κατασκευής πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας και η στενή σχέση των τελευταίων με τη βιομηχανία οπλικών συστημάτων, οι τρομαχτικές συνέπειες ενός ενδεχόμενου σοβαρού πυρηνικού ατυχήματος και η αδυναμία ασφαλούς αποθήκευσης των ραδιενεργών αποβλήτων, που παραμένμουν ραδιενεργά για πολλούς αιώνες.
Πυρηνική ενέργεια και δημοκρατία: Πρόκειται για το πλέον «ασθενικό» επιχείρημα του αντιπυρηνικού κινήματος, μόνο και μόνο διότι η Δημοκρατία είναι έννοια με έντονα στοιχεία υποκειμένισμού.
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει, σε κάθε περίπτωση, τη σαγήνη που ασκεί η πυρηνική ενέργεια σε ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ τα αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα του πλανήτη, από τη Βόρειο Κορέα και την Κίνα ως το Ιράν, για να μη ξεχάσουμε τη Σοβιετική ένωση και τους δορυφόρους της.
Όσο για τη σχέση των πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας με την παραγωγή πυρηνικών όπλων την έχουν παραδεχτεί επισήμως και οι πλέον επίσημοι εκπρόσωποι του πυρηνικού λόμπι, όπως η Παγκόσμια Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, που αμφισβητεί στο Ιράν και στη Βόρειο Κορέα το δίκαίωμα να κατασκευάσουν πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΜΗ ΕΞΑΠΛΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ. Και δικαίως άλλωστε, αφού το κύριο παραπροϊόν της ελεγχόμενης σχάσης του ουρανίου είναι το πλουτώνιο, απαραίτητο συστατικό των πυρηνικών βομβών.
Πυρηνικά ατυχήματα: Χρειάστηκε να συμβούν τα πυρηνικά ατυχήματα του Three Mile Island στο Χάρισμπουργκ της Πενσυλβάνια, στις ΗΠΑ, και, κυρίως, το πολλαπλάσια χειρότερο του Τσέρνομπιλ, για να αποδειχτεί ότι τα όσα κατήγγειλε το αντιπυρηνικό κίνημα ήταν πολύ λίγα σε σχέση με όσα μπορούσαν να συμβούν. Αποδείχθηκε περίτρανα ότι οι πυρηνικές εγκαταστάσεις δε μπορούν να είναι ασφαλείς, γιατί ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΛΑΘΟΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ.
Πυρηνικά απόβλητα:
Το ερώτημα τίθεται, αμείλικτο, από τη μέρα που κατασκευάστηκαν οι πρώτοι πυρηνικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας. Τι θα απογίνουν τα ραδιενεργά απόβλητα; Όλες οι λύσεις που έχουν προταθεί μέχρι σήμερα (εγκιβωτισμός σε περιβληματα από μπετόν στο βάθος των ωκεανών, θάψιμο σε εγκαταλειμμένα ορυχεία, επεξεργασία σε βιομηχανικές μονάδες, όπου τα ραδιενεργά υλικά ανακατεύονται με μεγάλη μάζα αδρανών υλικών και στη συνέχεια φυλλάσσονται σε πυρηνικές χωματερές) αδυνατούν να απαντήσουν στο απλό ερώτημα: «τι θα συμβεί αν γίνει ένας πολύ ισχυρός σεισμός;».
Στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, και με πρόσχημα την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, το πυρηνικό λόμπι μετέρχεται όλα τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να πείσει ότι « η πυρηνική ενέργεια είναι η λύση στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής». Στις ενστάσεις για τον κίνδυνο μιας καταστροφής από ανθρώπινο λάθος απαντούσαν ότι τα νέα συστήματα αυτοματισμού έχουν εκμηδενίσει το ανθρώπινο λάθος, ενώ, με τη βοήθεια μιας στρατιάς «πρόθυμων» δημοσιογράφων, αποσιωπούσαν το άλυτο ζήτημα της ασφαλούς αποθήκευσης των ραδιενεργών αποβλήτων.
Ο σεισμός της 11ης Μαρτίου έκανε κομματια και θρύψαλλα όλη την παραπειστική φιλολογία του πυρηνικού λόμπι. Ακόμα κι ένα παιδάκι μπορεί εύκολα να αντιληφθεί τι θα είχε συμβεί αν, στις περιοχές της Ιαπωνίας που βρίσκονταν πιο κοντά στο επίκεντρο του σεισμού - αυτές για τις οποίες τρεις μέρες μετά δεν ξέρουμε πόσοι επέζησαν και πόσοι χάθηκαν - υπήρχε ένα κέντρο επεξεργασίας ή ένα κέντρο αποθήκευσης ραδιενεργών αποβλήτων.
Το ατύχημα στο σταθμό παραγωγής ενέργειας της Φουκουσίμα, που μέχρι στιγμής έχει οδηγήσει στην απομάκρυνση από τις εστίες τους σε 215.000 ανθρώπων - στους οποίους χορηγείται συστηματικά ιώδιο για να μετριαστούν οι συνέπειες της έκθεσής τους στη ραδιενέργεια που έχει διαρρεύσει και οι οποίοι δε γνωρίζουν αν θα ξαναγυρίσουν ποτέ στα σπίτια τους - δεν ήταν αποτέλεσμα ανθρώπινου λάθους, αλλά αποτέλεσμα της ΑΥΤΟΜΑΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΕΚΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ, λόγω του σεισμού.
Την ώρα αυτή το μόνο που μπορεί να εύχεται κανείς είναι να ευωδοθούν οι απέλπιδες προσπάθειες των ιαπώνων μηχανικών και να ελεγχθεί η κατάσταση την ύστατη στιγμή, πράγμα κάθε άλλο παρά βέβαιο. γιατί, ας μην το ξεχνάμε αυτό, ο πυρηνικός σταθμός παραγωγής ενέργειας της Φουκουσίμα είναι σε απόσταση μόλις 240 χιλιομέτρων από μια μεγαλούπολη με 20 και πλέον εκατομμύρια κατοίκων. Κι η μεγαλούπολη αυτή είναι το Τόκιο, η πρωτεύουσα της τρίτης σε μέγεθος οικονομίοας στον κόσμο, μετά τις ΗΠΑ και την Κίνα.Το μέγεθος της ανθρωπιστικής και οικονομικής καταστροφής αν τα πράγματα καταλήξουν σε ένα νέο Τσέρνομπιλ είναι σαφές.

Γιάννης Χρυσοβέργης

Δεν υπάρχουν σχόλια: