Σε μια πρωτοφανούς ασέβειας πράξη προς το Κοινοβούλιο και τη Δημοκρατία ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, όχι μόνο απουσίασε από τη συζήτηση για την αναστολή χρηματοδότησης κομμάτων, αλλά απουσίασε ακόμα και από την ψηφοφορία.
Από κοντά του κι ο Υπουργός Υποδομών Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Αλλά «έξεστι τοις Κλαζομενίοις ασχημονείν».
Από τη μέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση αυτής της χώρας ο Αντώνης Σαμαράς δεν παύει, με τα λόγια του και με τα έργα του, να ασχημονεί σε βάρος της Δημοκρατίας.
Στην άρνησή του να παρευρεθεί, έστω και μια φορά, στη Βουλή προκειμένου να απαντήσει σε ερωτήσεις ηγετών των κομμάτων της Αντιπολίτευσης - αλήθεια θυμούνται όλοι οι οψίμως μεταρρυθμιστολογούντες υποστηρικτές του να επέδειξαν τέτοια ασέβεια οι ώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου (για τον Κώστα Καραμανλή δε μιλάμε διότι υπήρξει ωσεί Πρωθυπουργός) ; - στη συστηματική νομοθέτηση μέσω «πράξεων νομοθετικού περιεχομένου», στο πραξικόπημα του κλεισίματος της ΕΡΤ «διότι δεν προέβαλλε το εθνικόν του έργον», ήρθε να προστεθεί μια πρωτοφανής στην κοινοβουλευτική Ιστορία της χώρας ασέβεια: απουσίασε από μια σημαντική ψηφοφορία, στην οποία επρόκειτο να αποφασιστούν οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα αναστέλλεται η κρατική χρηματοδότηση ενός κόμματος.
Θα μπορούσε να δείξει κανείς κατανόηση αν ο Αντώνης Σαμαράς ταλαιπωρούνταν από κάποια σοβαρή ίωση και ψήνονταν στον πυρετό. Κάτι τέτοιο όμως δεν ίσχυε, διότι προτίμησε, δυο ώρες πριν την ψηφοφορία στη Βουλή, να εκφωνήσει έναν δεκάρικο - είναι η ειδικότητά του άλλωστε - στα εγκαίνια του ανακαινισθέντος Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.
Είναι κατανοητή αντιθέτως η απροθυμία του να είναι συμμέτοχος μιας δράσης κατά των νεοναζί, με τους οποίους, μολονότι δε μοιράζεται επακριβώς το ίδιο όραμα, μοιράζεται την απέχθεια προς όλες τις εκφράσεις της Λαϊκής Κυριαρχίας: τον κονοβουλευτικό διάλογο, την ελευθερία των ΜΜΕ, τις ατομικές ελευθερίες, την ισότητα των δικαιωμάτων των ανθρώπων ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, εθνικότητας, θρησκείας.
Πολύ περισσότερο που στενοί του συνεργάτες αρνούνται να καταγγείλουν τους νεοναζί είτε διότι «φυλάνε τις σφαίρες τους για τον πραγματικό εχθρό», είτε διότι αν δεν κάτσουν καλά οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «θα κυβερνήσουμε με τη Χρυσή Αυγή», είτε διότι τα περί ναζισιτικής εγκληματικής δράσης με την απροκάλυπτη ανοχή της ΕΛΑΣ είναι «ψεύδη ανθελλήνικών ΜΜΕ και θα τους υποβάλουμε μηνύσεις» (που ποτέ δεν υποβλήθηκαν φυσικά).
Όπως και ο ομογάλακτός του - Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος γαρ και πρώην ανερχόμενος αστέρας της σταλινικής νομενκλατούρας στην Ουγγαρία - Βίκτορ Ορμπάν, επιδιώκει την ποδηγέτηση των ΜΜΕ, της Δικαιοσύνης και κάθε άλλου θεσμικού πλαισίου της Δημοκρατίας, προκειμένου να ασκεί την απόλυτη προσωπική εξουσία του προς όφελος μιας δράκας επιχειρηματιών.
Εξ ου και η καθημερινή συμπεριφορά του Υπουργού Προπαγάνδας - συγνώμη, Κυβερνητικός Εκπρόσωπος είναι επισήμως - ο οποίος είναι ο μοναδικός με αυτή την ιδιότητα που έχει διανείμει χαλκευμένα βίντεο στα ΜΜΕ (δε θα σταθούμε στη συνενοχή των τελευταίων) και στους 15 μήνες που ασκεί τα καθήκοντά του δεν έχει οργανώσει ούτε μια ενημέρωση των πολιτικών συντακτων.
Η εξ ίσου προσβλητική προς τους Δημοκρατικούς θεσμούς απουσία από την ψηφοφορία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη έχει μάλλον διαφορετική αιτία. Στην περίπτωση αυτή έχουμε μια προκλητική ελαφρότητα πολιτικών ηθών, για την οποία ήδη μας είχε δώσει δείγμα γραφής στα τέλη του 2011, όταν ανερυθρίαστα δήλωνε ότι «είχε ψηφίσει το πρώτο Μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει».
Όμως αυτοί οι άνθρωποι κυβερνούν και γι αυτό είναι επικίνδυνοι. Είναι επικίνδυνοι γιατί δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να ικανοποιήσουν την εξουσιομνανία τους. Είναι επικίνδυνοι γιατί πιστεύουν πως ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου