ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 'Η ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Δεν έτυχε, πέτυχε. Η Ελλάδα, και επισήμως, δεν είναι πλέον Κράτος Δικαίου.

Η απόφαση των Αντώνη Σαμαρά και Γιάννη Στουρνάρα να αγνοήσουν την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας συνιστούν, είτε μας αρέσει είτε όχι, αυταρχική εκτροπή.

Και η παρομοίωση του Ντανί Κον Μπεντίτ των τεκταινομένων με τα καμώματα του Πούτιν και του Αχμαντινετζάντ είναι η πιο εύστοχη που έγινε τις τελευταίες ημέρες.

 

 

 Το σχέδιο του Σαμαρά αυτό ήταν εξ αρχής: να προκαλέσει εκλογές, με την ΕΡΤ κλειστή και τα ιδιωτικά κανάλια να τον λιβανίζουν, όλη την Ευρώπη στα πόδια του να ευλογάει το «μεγάλο μεταρρυθμιστή» και να ελεεινολογεί τους εταίρους του και φυσικά την επίτευξη της αυτοδυναμίας με σημαία τις μεταρρυθμίσεις.

Τα δείγματα αυτής της τακτικής ήταν πολλά, εδώ και καιρό. Όμως δεν υπήρχε άνθρωπος που να πιστεύει ότι, ενάντια στη στοιχειώδη έννοια κοινής λογικής, ο Αντώνης Σαμαράς θα προέτασσε τη μεγαλομανία του έναντι αυτού που, θεωρητικά, ήταν ο στόχος της κυβέρνησής του: τις αμφιλεγόμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που είχαν και οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι υποσχεθεί προεκλογικά. 

Εδώ και δυο μήνες «στενοί συνεργάτες του Πρωθυπουργού», μη κατονομαζόμενοι φυσικά, ελεινολογούσαν τον Αντώνη Μανιτάκη για τις καθυστερήσεις του στις «απολύσεις των επιόρκων». 

Το ότι οι υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας αρνούνταν να δώσουν στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης καταλόγους φορέων που θα καταργούνταν, πολύ δε περισσότερο να συγκροτήσουν πειθαρχικά συμβούλια για την εξέταση των καταγγελιών διαφθοράς δημοσίων λειτουργών ήταν ανάξια λόγου λεπτομέρεια για το μηχανισμό προπαγάνδας του Αντώνη Σαμαρά και των ιδιωτικών τηλεοπτικών δικτύων που έχουν αναλάβει εργολαβικά την προβολή του «θεάρεστου» έργου του.

Όπως ανάξια λόγου λεπτομέρεια ήταν τα πειραγμένα βίντεο που κατά καιρούς διακινεί ο ίδιος μηχανισμός με παραποιημένες δηλώσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και αναπαράγονται ως αληθή, χωρίς τον παραμικρό έλεγχο, από τους τηλε-εισαγγελείς των ιδιωτικών καναλιών. Άλλωστε αναρχοκομμουνιστές είναι... καλά να πάθουν.

Οι ίδιοι μηχανισμοί διέδιδαν εδώ και δυο μήνες «την οργή συνεργατών του κ. Σαμαρά» για την «αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση» των Βενιζέλου και Κουβέλη με μόνιμη επωδό: «αν θέλουν εκλογές, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα».

Στην πραγματικότητα η ΕΡΤ δεν έκλεισε επειδή «από ανικανότητα της κυβέρνησης» δεν είχαν βρεθεί οι 2.000 δημόσιοι υπάλληλοι που έπρεπε να απολυθούν ως τον Ιούνιο βάσει του τρίτου Μνημονίου. Απόδειξη η «υπόσχεση» του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος από τις 13 Ιουνίου έχει εξαφανιστεί, να προσληφθούν ισάριθμοι με τους απολυμένους στον τομέα της Υγείας ή όπου αλλού υπάρχουν ανάγκες.

Τη λατρεία του Σαμαρά για αυταρχικούς - ακόμα και ολοκληρωτικούς - τρόπους διακυβέρνησης φάνηκε σε ομιλία του, την επαύριο της ανακοίνωσης για κλείσιμο της ΕΡΤ. Όπου κατηγόρησε τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση ότι «δεν προέβαλλε το έργο του Πρωθυπουργού».

Κι επειδή «γλώττα λανθάνουσα τ'αληθή λέγει», είναι δύσκολο να μην παραλληλήσει κανείς τις γεμάτες οίηση δηλώσεις του Γιάννη Στουρνάρα περί «εισαγωγής της ΕΡΤ στο συνεργείο» με τις αντίστοιχες του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου περί «τοποθέτησης της Δημοκρατίας στο γύψο».

Ο στόχος λοιπόν δεν ήταν να γίνουν 2000 απολύσεις για να πάρει η κυβέρνηση τα 3,3 δισεκατομμύρια της δόσης του δανείου. 

Ήταν να κλείσει η ΕΡΤ η οποία, τηρουμένων των αναλογιών, κρατούσε κάποια μπόσικα στη νεοδημοκρατική εκστρατεία λάσπης κατά κυβερνητικών εταίρων και αντιπολίτευσης. 

Ήταν να γίνουν εκλογές τώρα, με θέμα τη «μεταρρύθμιση» της ΕΡΤ και όχι σε τρεις μήνες με θέμα την παταγώδη αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής, με τα εκκαθαριστικά να έχουν φθάσει στους φορολογούμενους και να απαιτούν από αυτούς την πληρωμή φόρων που δε θα μπορούν να πληρώσουν. Κι ακόμα με το φάσμα νέων φορολογικών μέτρων λόγω της υστέρησης των εσόδων, όχι πια λόγω αδυναμίας του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, αλλά λόγω της αδυναμίας των πολιτών να πληρώσουν.

Βέβαια το σχέδιο δεν πέτυχε πλήρως. Γιατί κανείς δεν περίμενε την αντίδραση της κοινωνίας, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά κυρίως, στην περιφέρεια, εκεί που οι άνθρωποι είχαν ψηφίσει μαζικά Νέα Δημοκρατία ένα χρόνο πριν. Γιατί επίσης ο Σαμαράς και οι επικοινωνιακοί του σύμβουλοι, δεν είχαν λάβει υπ' όψιν τους πως οι κυβερνητικοί του εταίροι ήταν ήδη με την πλάτη στον τοίχο, κι ενδεχομένως δεν έχουν πλέον τίποτα να χάσουν.

Η άρνησή τους όμως να δεχτούν τη σανίδα σωτηρίας της αξιοπρεπούς αναδίπλωσης, που τους προσέφερε χθες το Συμβούλιο της Επικρατείας, και η ξετσίπωτη άρνηση, από μέρους του Γιάννη Στουρνάρα, να συμμορφωθεί με αυτήν, δείχνει την απόλυτη περιφρόνηση προς το Δημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο. Και αυτό είναι πολύ πιο σοβαρό από την πέρα από κάθε λογική κατάχρηση της διακυβέρνησης μέσω πράξεων νομοθετικού περιεχομένου αντί νόμων, πράγμα που αποδεικνύει περιφρόνηση προς το Κοινοβούλιο: είναι πολιτειακή εκτροπή.

Απέναντι σε αυτή την εκτροπή, την οποία στηρίζει απόλυτα η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ,  το δίλημμα που τίθεται είναι: είτε με τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, είτε με τη Σαμαρική Νέα Τρομοκρατία.

Γιάννης Χρυσοβέργης