Ο «ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ» Κ. ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ Ο ΠΕΡΙΟΔΕΥΩΝ (ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ) ΘΙΑΣΟΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ» ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Ένα μήνα μετά τη συγκρότηση της «κυβέρνησης εθνικής προσπάθειας», την παραίτηση τριών υπουργών, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, και τη διάπραξη λαθών ασυγχώρητων σε μαθητή λυκείου, ο άνθρωπος, που τελικά αποδέχτηκε, τη θέση του υπουργού Οικονομικών ρεζιλεύει καθημερινά τον Πρωθυποργό και τους εταίρους του με την ωμή του ειλικρίνεια.

Στον αντίποδα, η αξιωματική αντιπολίτευση παραπαίει μεταξύ του θεσμικού της ρόλου και πολιτικών ατοπημάτων ενός κόμματος του 3%.

Ένα μόλις μήνα μετά τη συγκρότησή της η κυβέρνηση βαθμολογείται με κάτω από τη βάση. Είναι αδιανόητο Πρωθυπουργός, Υπουργός Εξωτερικών και δυο ηγέτες κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση και οι οποίοι ωμνύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας να μη γνωρίζουν ότι στη Σύνοδο Κορυφής τα Κράτη - μέλη εκπροσωπούνται είτε από τον Πρωθυπουργό, είτε από τον Αρχηγό του Κράτους και μόνο από αυτούς.

Είναι αδιανόητο τρεις πολιτικοί αρχηγοί να αγνοούν ένα νόμο που, ορθώς, δυο χρόνια πριν είχαν όλοι μαζί ψηφίσει στη Βουλή, και ο οποίος απαγορεύει την ανάληψη υπουργικών καθηκόντων από ιδιοκτήτη υπεράκτιας εταιρείας. 

Πολύ δε περισσότερο όταν ο επίμαχος υπουργός είναι εφοπλιστής στο επάγγελμα κι είναι γνωστό σε όλους ότι, χρόνια πριν γίνει της μόδας ο τελευταίος μικρομεσαίος φοροφυγάς να είναι ιδιοκτήτης υπεράκτιας εταιρείας, οι εφοπλιστές ήταν αυτοί που χρησιμοποιούσαν τις εν λόγω εταιρείες για τις δραστηριότητές τους.

Απέναντι σε αυτό το μόρφωμα, που μοιάζει περισσότερο με περιοδεύοντα θίασο παρά με κυβέρνηση και που με τα καμώματά του αδυνατεί να εμπνεύσει τη στοιχειώδη εμπιστοσύνη στους πολίτες, ο άνθρωπος που τελικά αποδέχτηκε να αναλάβει τη θέση - ηλεκτρική καρέκλα, ο Γιάννης Στουρνάρας, κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του μιλάει σαν να ήταν υπουργός μιας κυβέρνησης αποφασισμένης να εφαρμόσει, με οποιοδήποτε τίμημα, τη δανμειακή σύμβαση, χωρίς μπούρδες περί επαναδιαπραγματεύσεων και αστερίσκων.

Και βεβαίως αυτή είναι η άποψη του Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος την έχει διατυπώσει κατ' επανάληψη με την ιδιότητα του Προέδρου του ΙΟΒΕ. Το θέμα είναι ότι, όταν αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών με την πολιτική εντολή να επαναδιαπραγματευτεί τη δανειακή σύμβαση, οι προσωπικές του απόψεις δεν έχουν καμιά αξία. Οφείλει να έχει τις απόψεις των τριών πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν αυτή την κυβέρνηση. 

Αποκορύφωμα αυτης της διγλωσσίας ήταν η άρνησή του να αποκλείσει νέες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, με το λακωνικό « δε μπορώ να υποσχεθώ τίποτα», που λογοκρίθηκε από την επίσημη δήλωση την οποία μοίρασε στους δημοσιογράφους το Μέγαρο Μαξίμου, όταν λίγα μόλις λεπτά μετά, Βενιζέλος και Κουβέλης διαρήγνυαν τα ιμάτιά τους ισχυριζόμενοι ότι «δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων.

Απέναντι σε αυτή την οργανωμένη κακοφωνία η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι σαφώς κατώτερη των περιστάσεων. Μετά από μια εξαίρετη παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή τις ημέρες των προγραμματικών δηλώσσεων της κυβέρνησης, είχαμε το ατόπημα της άρνησής του να συναντηθεί με τους εκπροσώπους της Τρόικας. Είναι προφανές ότι η συνάντηση αυτή θα κατέληγε σε αδιέξοδο, όμως οφείλουν στο ΣΥΡΙΖΑ να γνωρίζουν ότι, ακόμα και σε περίοδο θερμού πολέμου, κανείς δεν κόβει τις γέφυρες επικοινωνίας με την άλλη πλευρά. Γιατί όλοι γνωρίζουν πως, κάποια στιγμή, θα χρειαστεί διαπραγμάτευση. Και για να γίνει η διαπραγμάτευση χρειάζονται δίαυλοι επικοινωνίας.

Και μπορεί το ευφυολόγημα «αν δε μας θέλουν στην ΕΕ ας μας το πει η Μέρκελ κι όχι οι υπάλληλοί της» να είναι πιασάρικο για την ελληνική κοινωνία, όμως ένας πολιτικός ηγέτης που είναι - εφ' όσον γίνουν οι επόμενες εκλογές - ο αυριανός πρωθυπουργός, πρέπει να συνδιαλέγεται με τους πάντες. Πολύ περισσότερο που θα μπορούσε κάλλιστα, αμέσως μετά από τη συνάντηση, να δώσει μια συνέντευξη τύπου και να τους περνάει γενέες δεκατέσσερις επιτυγχάνοντας το ίδιο ακριβώς επικοινωνιακό αποτέλεσμα.

Τέτοιες συμπεριφορές θα ήταν ανεκτές από τον ηγέτη ενός κόμματος του 3%, δεν επιτρέπονται όμως για τον ηγέτη ενός κόμματος που πριν ένα μήνα τίμησαν με την ψήφο τους το 27% του εκλογικού σώματος.

Σε αυτό το σκηνικό, η δύσκολη διαπραγμάτευση που περιμένει την κυβέρνηση, προκειμένου να πάρει μια προκαταβολή του δανείου 3,1 δισεκατομμυρίων ευρώ τον Αύγουστο για να ελπίζει στην αποφυγή της επίσημης χρεοκοπίας, χωρίς να πετάξει στα σκουπίδια το σύνολο του προγράμματός της, αναδεικνύεται σε τετραγωνισμό του κύκλου. Κατά μείζονα λόγο που, γερμανική, ολλανδική και φινλανδική πολιτική ηγεσία έχουν επενδύσει το πολιτικό τους μέλλον στην «παραδειγματική τιμωρία των τεμπέληδων Ελλήνων».

Γιάννης Χρυσοβέργης