Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Η μικροϊδιοκτησία στο απόσπασμα


Είχα καιρό να επικοινωνήσω με τη θεία μου και την πήρα τηλέφωνο σήμερα το πρωί. Στη σύντομη συζήτηση που είχαμε μου παραπονέθηκε, ως συνήθως, για την υγεία της (είναι πάνω από ογδόντα και όσο να’ναι έχει τα κουσούρια της). Σύντομα όμως αλλάξαμε θέμα.

--Είναι δύσκολα τα πράγματα, θα το βλέπεις κι’εσύ,έτσι δεν είναι; μου είπε με ένα ύφος σαφώς προβληματισμένο
--«Έτσι είναι, αλλά εσένα τί σε απασχολεί; Φοβάσαι μη χάσεις τη δουλειά σου;» της απαντώ κάπως περιπαικτικά, καθότι η κυρία είναι συνταξιούχος μηχανικός του δημοσίου, εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια.
--Όχι αλλά στα δυο διαμερίσματα που νοικιάζω οι ένοικοι έχουν να πληρώσουν εδώ και έξι μήνες. Και τώρα προσπαθώ να πάρω τουλάχιστον τα λεφτά για τα κοινόχρηστα, ώστε να μην πληρώνω κι’από πάνω. Και βέβαια, έχω και τα χαράτσια με την ακίνητη περιουσία και όλα τα σχετικά.

Κατανοητή η έγνοια της θείας. Εδώ τα ακούμπησα εγώ, που όλο κι’όλο έχω ένα διαμέρισμα σε παλιά πολυκατοικία του κέντρου και ένα εξοχικό εξ αδιαιρέτου με το γαμπρό μου. Πόσο μάλλον αυτοί που έχουν κάποια ακίνητα παραπάνω, τα οποία μέχρι πρόσφατα ήταν πηγή εσόδων, αλλά τώρα πια προξενούν οικονομική φύρα.
Στην Αθήνα των δεκαετιών του’50, του’60 και του’70, η αντιπαροχή ήταν σωσμός για πολύ κόσμο που είχε μια μονοκατοικία και μπορούσε να την ανταλλάξει με καινούργια διαμερίσματα. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε ένα στρώμα ιδιοκτητών σχετικά μικρής ακίνητης περιουσίας, πολλοί από τους οποίους ήταν και επαγγελματικά αποκατεστημένοι επιστήμονες ή επαγγελματίες, οπότε εξασφάλιζαν τα υψηλά εισοδήματά τους και την ευημερία τους. Αυτή η μέχρι πρότινος εύρωστη μεσαία τάξη των μικροϊδιοκτητών πλήττεται πλέον από την κρίση και δυσκολεύεται να συντηρήσει την ακίνητη περιουσία της. Οπότε δεν αποκλείεται καθόλου, τα επόμενα χρόνια να επωφεληθούν κάποιοι έχοντες και κατέχοντες, να αγοράσουν όσο όσο απαξιωμένα διαμερίσματα και να αλλάξει άρδην το τοπίο στην ιδιοκτησία ακινήτων και στην κατανομή του πλούτου.
Πριν από λίγα χρόνια, ένας Γερμανός φίλος μου έλεγε ότι στη χώρα του η εκτεταμένη μικροϊδιοκτησία έχει εκλείψει από τα μέσα του 19ου αιώνα. Και γι’αυτό η γερμανική κοινή γνώμη, τουλάχιστον μέχρι πριν λίγο καιρό, συνήθιζε να λέει ότι «το ελληνικό κράτος είναι φτωχό αλλά οι Έλληνες είναι πλούσιοι». Τώρα φαίνεται πως ήρθε η σειρά μας «να γίνουμε Ευρώπη», μέσα από μια οδυνηρή πορεία πτώσης του βιωτικού επιπέδου και μεταφοράς πλούτου από τους πολλούς που πλήττονται από την οικονομική κρίση στους λίγους ευνοημένους.  
«Να δούμε την κρίση ως ευκαιρία» ακούμε ενίοτε από εκπροσώπους της άρχουσας τάξης. Και όντως, στους δύσκολους καιρούς εμφανίζονται ευκαιρίες. Για τους αετονύχηδες κυρίως...

Γιώργος Αιμ. Σκιάνης

1 σχόλιο:

Άτακτος Λόγος είπε...

Γιώργο, πράγματι, εκεί είμαστε. Κι ακόμα περισσότερο. Μια σειρά από μεσοαστικές συνοικίες, στις οποίες τις τελευταίες δεκαετίες χτίζονταν πολυτελείς πολυκατοικίες για την ανερχόμενη οικονομικά και κοινωνικά μεσαία αστική τάξη, προβλέπω ότι θα μαραζώσουν με ταχύτατους ρυθμούς. Μιλάω για συνοικίες σαν το Χαλάνδρι, το Χολαργό, τα Βριλήσια, το Μαρούσι. Οι ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων, αλλά και μονοκατοικιών στις περιοχές αυτές, πολύ φοβούμαι ότι σύντομα θα πουλούν τα διαμερίσματά τους αντί πινακίου φακής.
Δεν ξέρω ποιοι θα τα αγοράσουν, πολύ περισσότερο, δε μπορώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει επαρκής αριθμός ενδιαφερομένων για να κατοικήσει αυτές τις περιοχές.
Γιατί δεν πρόκειται για θέρετρα, που πουλάνε θέα, ήλιο και θάλασα. Δεν πρόκειται για βίλες στο Πήλιο ή στις Κυκλάδες, που μπορούν να αγοραστούν από κάποιους ξένους ή κα΄πιους εγχώριους αετονύχηδες οι οποίοι θα αδράξουν την ευκαιρία.
Αναρωτιέμαι αν οι συνοικίες αυτές θα μετατραπούν χωρίς να καλοκαταλάβουμε πώς, σε γκέτο ή σε έρημες πόλεις, με ελάχιστους κατοίκους και πλήθος ακατοίκητων, εγκαταλελημένων κτιρίων.
Σίγουρα ο χάρτης της ιδιοκτησίας κατοικιών, στο πολύ προσεχές μέλλον, θα αλλάξει δραματικά.

Γιάννης Χρυσοβέργης

ΥΓ Σχετικά με την αναφορά σου στη Γερμανία έχω να παρατηρήσω ότι στα τελευταία τριάντα χρόνια αυξήθηκαν σημαντικά οι μεσοαστοί διοκτήτες της κατοικίας τους στη Δυτική Ευρώπη.