Η συνέντευξη των Οικολόγων - Πράσινων για την Οικονομία πέρασε απαρατήρητη για τη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ. Κι όμως οι θέσεις που ακούστηκαν από το Γιάννη Παρασκευόπουλο συνιστούσαν ψηφίδες ενός ολοκληρωμένου εναλλακτικού προγράμματος εξόδου από την κρίση. Μολαταύτα πέρασαν απαρατήρητες κι από τους ίδιους του Οικολόγους - Πράσινους. Στο δελτίο τύπου που αναρτήσανε στην ιστοσελίδα του κόμματός τους, οι προτάσεις αυτές πνίγηκαν σε μια ασαφή παράγραφο, εν μέσω ακατάσχετου αντιπολιτευτικού βερμπαλισμού. Κρίμα.
Πέρα από μια σειρά προτάσεων με τις οποίες μπορεί κανείς να συμφωνεί, μπορεί και όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση αφορούν σε πρωτοβουλίες που πρέπει να αναλάβει η κοινωνία των πολιτών για την αντιμετώπιση της κρίσης, δυο πράγματα ακούστηκαν στη συνέντευξη αυτή όσο σε καμιά άλλη αναφορά κόμματος της Αντιπολίτευσης για την οικονομία.
Το πρώτο αφορούσε στην αποτυχία της κυβέρνησης να αυξήσει τα έσοδα από τη φοροδιαφυγή. Και πάλι η αναφορά αυτή ήταν ελλιπής, καθώς δεν επισήμαινε ότι το πρόβλημα δεν έγκειται στις παραβάσεις που βεβαιώνει το ΣΔΟΕ, αλλά στην εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία είπραξης των προστίμων, στη διάρκεια της οποίας τα πρόστιμα είτε μειώνονται δραστικά είτε δεν καταβάλλονται καθόλου.
Το δεύτερο αφορούσε στο βάρος των εξοπλιστικών προγραμμάτων για την οικονομία. Και είναι εύλογο να μη γίνεται αναφορά σε αυτό στον αντιπολιτευτικό λόγο της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, καθώς οι έμποροι όπλων είναι βασικοί αφανείος χρηματοδότες των εν λόγω κομμάτων. Γιατί όμως απουσιάζει από τον αντιπολιτευτικό λόγο της Αριστεράς; Από αδυναμία συγκρότησης πρότασης εξωτερικής πολιτικής ή επειδή και εκεί υπάρχουν υπόγεια συμβόλαια; Σε κάθε περίπτωση, οι Οικολόγοι Πράσινοι απέδειξαν ότι τέτοια υπόγεια συμβόλαια δεν υπάρχουν μαζί τους.
Συγκροτημένη ήταν και η κριτική των Οικολόγων Πράσινων προς την κυβέρνηση σε ό,τι αφορά στην Πράσινη Ανάπτυξη, εφ' όσον βεβαίως αφαιρέσει κανείς τους υποχρεωτικούς(;) υψηλούς αντιπολιτευτικούς τόνους. Εκείνο που όφειλαν να είχαν κάνει και δεν το έκαναν ήταν να είναι σε αυτό το θέμα πολύ περισσότερο αναλυτικοί.
Από τη συνέντευξή τους απουσίαζαν - κακώς - θέσεις για το ζήτημα της εισφοροδιαφυγής και της βιωσιμότητας των ασφαλιστικών ταμείων, καθώς και θέσεις που άπτονται των οικονομικών πτυχών της πολιτικής Δημόσιας Υγείας. Αντιθέτως, οι υψηλοί αντιπολιτευτικοί τόνοι στο θέμα της επικείμενης διάλυσης του ΟΣΕ ήταν επιβεβλημένοι.
Εκείνο όμως που σοκάρει είναι η απαξίωση των θέσεων των Οικολόγων Πράσινων για την Οικονομία από το ίδιο τους το κόμμα. Κι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα ατυχούς συγγραφής ενός δελτίου τύπου. Είναι αποτέλεσμα πολιτικής αδυναμίας. Θέλησαν σε μια ώρα όλη κι όλη να αναφεριθούν σε όσα συμβαίνουν στον ουρανό και στη γη. Ξεχνώντας ότι στη διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης μιλάμε για ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Κι όταν μίλησαν για Οικονομία, έδωσαν μεγαλύτερο βάρος στην καταγγελιολογία από την έμφαση στις πολύ ενδιαφέρουσες δικές τους πολιτικές προτάσεις. Κι αυτό που βγήκε μπορεί να συγκριθεί μονάχα με τον ποδοσφαιριστή που έχει μπροστά του το κενό τέρμα της αντίπαλης ομάδας και κατορθώνει να πετύχει αυτογκόλ.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Πέρα από μια σειρά προτάσεων με τις οποίες μπορεί κανείς να συμφωνεί, μπορεί και όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση αφορούν σε πρωτοβουλίες που πρέπει να αναλάβει η κοινωνία των πολιτών για την αντιμετώπιση της κρίσης, δυο πράγματα ακούστηκαν στη συνέντευξη αυτή όσο σε καμιά άλλη αναφορά κόμματος της Αντιπολίτευσης για την οικονομία.
Το πρώτο αφορούσε στην αποτυχία της κυβέρνησης να αυξήσει τα έσοδα από τη φοροδιαφυγή. Και πάλι η αναφορά αυτή ήταν ελλιπής, καθώς δεν επισήμαινε ότι το πρόβλημα δεν έγκειται στις παραβάσεις που βεβαιώνει το ΣΔΟΕ, αλλά στην εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία είπραξης των προστίμων, στη διάρκεια της οποίας τα πρόστιμα είτε μειώνονται δραστικά είτε δεν καταβάλλονται καθόλου.
Το δεύτερο αφορούσε στο βάρος των εξοπλιστικών προγραμμάτων για την οικονομία. Και είναι εύλογο να μη γίνεται αναφορά σε αυτό στον αντιπολιτευτικό λόγο της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, καθώς οι έμποροι όπλων είναι βασικοί αφανείος χρηματοδότες των εν λόγω κομμάτων. Γιατί όμως απουσιάζει από τον αντιπολιτευτικό λόγο της Αριστεράς; Από αδυναμία συγκρότησης πρότασης εξωτερικής πολιτικής ή επειδή και εκεί υπάρχουν υπόγεια συμβόλαια; Σε κάθε περίπτωση, οι Οικολόγοι Πράσινοι απέδειξαν ότι τέτοια υπόγεια συμβόλαια δεν υπάρχουν μαζί τους.
Συγκροτημένη ήταν και η κριτική των Οικολόγων Πράσινων προς την κυβέρνηση σε ό,τι αφορά στην Πράσινη Ανάπτυξη, εφ' όσον βεβαίως αφαιρέσει κανείς τους υποχρεωτικούς(;) υψηλούς αντιπολιτευτικούς τόνους. Εκείνο που όφειλαν να είχαν κάνει και δεν το έκαναν ήταν να είναι σε αυτό το θέμα πολύ περισσότερο αναλυτικοί.
Από τη συνέντευξή τους απουσίαζαν - κακώς - θέσεις για το ζήτημα της εισφοροδιαφυγής και της βιωσιμότητας των ασφαλιστικών ταμείων, καθώς και θέσεις που άπτονται των οικονομικών πτυχών της πολιτικής Δημόσιας Υγείας. Αντιθέτως, οι υψηλοί αντιπολιτευτικοί τόνοι στο θέμα της επικείμενης διάλυσης του ΟΣΕ ήταν επιβεβλημένοι.
Εκείνο όμως που σοκάρει είναι η απαξίωση των θέσεων των Οικολόγων Πράσινων για την Οικονομία από το ίδιο τους το κόμμα. Κι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα ατυχούς συγγραφής ενός δελτίου τύπου. Είναι αποτέλεσμα πολιτικής αδυναμίας. Θέλησαν σε μια ώρα όλη κι όλη να αναφεριθούν σε όσα συμβαίνουν στον ουρανό και στη γη. Ξεχνώντας ότι στη διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης μιλάμε για ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Κι όταν μίλησαν για Οικονομία, έδωσαν μεγαλύτερο βάρος στην καταγγελιολογία από την έμφαση στις πολύ ενδιαφέρουσες δικές τους πολιτικές προτάσεις. Κι αυτό που βγήκε μπορεί να συγκριθεί μονάχα με τον ποδοσφαιριστή που έχει μπροστά του το κενό τέρμα της αντίπαλης ομάδας και κατορθώνει να πετύχει αυτογκόλ.
Γιάννης Χρυσοβέργης
2 σχόλια:
Έτσι είναι Γιάννη. Και μένα μου έκανε εντύπωση αυτή η "χαμένη" ευκαιρία - όπως και η άλλη, η άρνηση συνεργασίας στην Αττική έστω με την Δημοκρατική Αριστερά που πρότεινε εναλλαγή των δύο υποψηφίων ανα διετία ως επικεφαλείς στο ΠΣ. Τι συμβαίνει;
Γιώργος Παπασπυρόπουλος
(παλιός σου φίλος από την ΕΚΟ...)
Γιώργο κατ' αρχή χαίρομαι αφάνταστα που έχω νέα σου μετά από τόσα χρόνια.
Ως προς το «ρητορικό» ερώτημα που θέτεις, η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως πρόκειται γι αυτό που ο Λένιν αποκαλούσε «παιδική αρρώστια του κομμουνισμού», δηλαδή κρίση αριστερισμού.
Και μπορεί οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ να μην είναι κομμουνιστές, αλλά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη συνέντευξη της ΔΕΘ έτσι συμπεριφέρθηκαν. Προέταξαν τη φιλάρεσκη καταγγελιολογία από την έμφαση στις όντως ενδιαφέρουσες προτάσεις τους για την οικονομία.
Τώρα σε ό,τι αφορά στις αυτοδιοικητικές εκλογές, μάλλον στις περισσότερες περιπτώσεις πρυτάνευσε η στενόμυαλη λογική της «καταμέτρησης των κουκιών του κόμματος (sic!)» αντί της αναζήτησης συνθέσεων με όμορους πολιτκά χώρους. Χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι και οι λοιποί εμπλεκόμενοι χώροι ήταν έτοιμοι για τον απαιτούμενο εξαντλητικό πολιτικό διάλογο στα κατά περίπτωση τοπικά διακυβεύματα, ώστε να προκύψουν βιώσιμες συνεργασίες.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δημοσίευση σχολίου