Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017

ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ ΕΚΚΟΛΑΠΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ


Μέσα από την συστηματική απενοχοποίηση της Χούντας των Συνταγματαρχών και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ η οικονομική και πολιτική ελίτ της χώρας επιδιώκει να εμπεδώσει στην κοινωνία την ιδέα ότι μια αυταρχική εκτροπή αποτελεί μέρος της κανονικότητας.
Και μέσω αυτού του εθισμού να προετοιμάσει το έδαφος για την κατάργηση ακόμα και αυτής της προσχηματικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας των τελευταίων επτά χρόνων.

Οι δηλώσεις του προέδρου της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Κυριάκου Μητσοτάκη στην ευρωπαϊκή ενημερωτική ιστοσελίδα POLITICO, με τις οποίες αθωώνεται η τρομοκρατική δράση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ* ούτε «ανεπίτρεπτο  γλωσσικό ολίσθημα» συνιστούν -άλλωστε «γλώττα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες- όπως τον κατηγόρησαν κάποιοι «μεταρρυθμιστές» συνοδοιπόροι του, ούτε και απλή «απόπειρα προσεταιρισμού της άκρας δεξιάς» όπως τον κατηγόρησε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Εντάσσονται σε μια στρατηγική μακράς πνοής η οποία σε πρώτη φάση αποσκοπεί στην απενοχοποίηση της οργανωμένης ακροδεξιάς τρομοκρατίας και στον εθισμό της κοινωνίας σε αυτή, ως μέσο καταστολής κοινωνικών και πολιτικών διεκδικήσεων**. 
Αποτελούν συνέχεια των «βαθυστόχαστων αναλύσεων» του Μπάμπη Παπαδημητρίου, λίγες μόλις μέρες πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ο οποίος από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, ζητούσε τη συνεργασία της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ με το «σοβαρό τμήμα» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Αλλά και της πολιτικής των στενών συνεργατών του Αντώνη Σαμαρά, Τάκη Μπαλτάκου και Φαήλου Κρανιδιώτη.
Γιατί η εξωθεσμική ακροδεξιά τρομοκρατία είναι πρωταρχικής σημασίας εργαλείο προκειμένου να εφαρμοστούν τα σχέδια «ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας» που, δια στόματος του αντιπροέδρου της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Κωστή Χατζηδάκη, συνοψίζονται στη μετατροπή όλης της χώρας σε ειδική οικονομική ζώνη, με ελάχιστους έως μηδενικούς φόρου για τους επενδυτές, κατάργηση κάθε μορφής προστασίας της εργασίας, κατάργηση κάθε έννοιας περιβαλλοντικών όρων, κατάργηση κάθε έννοιας κοινωνικού ελέγχου.
Μακροπρόθεσμα οι επίμαχες δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη εντάσσονται σε μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια, η οποία άρχισε από το 2013 και εντάθηκε μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το Γενάρη του 2015, στην οποία πρωτοστατεί η «μετριοπαθής» ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και όλο το εκδοτικό συγκρότημα Αλαφούζου και η οποία συνίσταται στον εθισμό της κοινής γνώμης στο ενδεχόμενο μιας δικτατορίας.
Έτσι, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος μας ενημερώνει στις 21 Ιουνίου (Η ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ) ότι «μια αριστερή κυβέρνηση δεν παραδίδει ποτέ την εξουσία που κατέκτησε έστω και με κοινοβουλευτικά μέσα. Τη χάνει, όπως την έχασε ο Αλιέντε...». 
Το μήνυμα του «επιφανούς διανοούμενου» είναι ότι ορθώς ο στρατηγός Πινοτσέτ ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Χιλής, ορθώς δολοφόνησε μερικές χιλιάδες ανθρώπους, ορθώς έκλεισε για δυο συναπτές δεκαετίες δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ο ίδιος «επιφανής διανοούμενος» εξοργίζεται για την «αδυναμία κατανόησης» της σοφίας του Στάθη Καλύβα (ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΞΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ) ο οποίος, τρεις ημέρες πριν, στις 18 Ιουνίου, μας ενημέρωνε σε ένα εμβριθές άρθρο για τη δικτατορία της 21ης Απριλίου ότι «ο ομαλός εκδημοκρατισμός ήταν ανέφικτος την εποχή εκείνη για μια σειρά λόγων και, επομένως, το πραξικόπημα ήταν αναπόφευκτο, αλλά επίσης συνιστούσε εκ των πραγμάτων τον πιο πιθανό δρόμο προς τη δημοκρατία».
Άρα δικαίως έμειναν μισοί από τα βασανιστήρια κάτι εκατοντάδες ανθρώπων, δικαίως δολοφονήθηκαν δεκάδες ανθρώπων στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973, δικαίως σφαγιάστηκαν κάτι χιλιάδες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων τον Ιούλιο του 1974. Ήταν «για καλό σκοπό».
Πρώτο κοινό χαρακτηριστικό αυτών των αρθρογράφων «γνώμης», είναι η παραδοχή ότι «οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν επιβάλει ή, στις πιο light εκδοχές, επιθυμούν να επιβάλουν, δικτατορία». Παραδοχή που άλλωστε είναι υποχρεωτική για κάθε συντάκτη της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, των ΝΕΩΝ, του ΒΗΜΑΤΟΣ ή του CAPITAL.GR, είτε κάνει πολιτικό ρεπορτάζ είτε γράφει για την κλήρωση του Λαϊκού Λαχείου.
Δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η επιλογή κάποιων αληθών περιστατικών -τα πλήθη που συνέρρεαν στις φιέστες του Παπαδόπουλου στην περίπτωση του Καλύβα και η μετατροπή σε γιάπηδες πλήθους «σκληρών αριστερών» στη δεκαετία του 1990 στην περίπτωση του Θεοδωρόπουλου- για να ξετυλίξουν ένα εύπεπτο μυθοπλαστικό αφήγημα με αυθαίρετα ενδιάμεσα συμπεράσματα και ενιαίο τελικό συμπέρασμα: μια δικτατορία είναι απαραίτητη για το καλό της χώρας.
Μέσα από την ενορχηστρωμένη αυτή εκστρατεία ο συντηρητικός ψηφοφόρος αποδέχεται το ενδεχόμενο μιας δικτατορίας ως «φυσιολογικό», διότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να γλυτώσει από τους κομμουνιστές». 
Πρόκειται για στόχο πρωταρχικής σημασίας καθώς η ενεργός ή έστω η παθητική υποστήριξη της αυταρχικής εκτροπής από μέρους των συντηρητικών ψηφοφόρων είναι εκ των ων ουκ άνευ για την επιτυχία του εγχειρήματος. 
Η απουσία ανάλογης προετοιμασίας στοίχισε ακριβά στον Αντώνη Σαμαρά μετά το πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ το 2013, καθώς αποσυσπείρωσε τους υποστηρικτές του και συσπείρωσε τους αντιπάλους του.
Όμως η εκστρατεία αυτή στοχεύει και στον αριστερό ψηφοφόρο, ο οποίος πρέπει να αποδεχτεί ως πεπρωμένο την εξωθεσμική ακροδεξιά τρομοκρατία και, φυσικά, την επιβολή μιας δικτατορίας όταν οι πολιτικές ή (και) κοινωνικές αντιστάσεις ισχυροποιούνται.
Στις παραμονές της επιβολής της δικτατορίας της 21ης Απριλίου του 1967, τόσο οι ψηφοφόροι της Ένωσης Κέντρου, όσο και αυτοί της ΕΔΑ ήταν τόσο συμφιλιωμένοι με την ιδέα της επικείμενης δικτατορίας, που ακόμα και η παραμικρή αντίσταση κατέστη ανέφικτη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία δεν είναι συμφιλιωμένη με την ιδέα ενός πραξικοπήματος είναι τα όσα συνέβησαν στο περσινό αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία.
Από τους 300 περίπου νεκρούς, οι 200 ήταν πολίτες που είχαν βγει για να διασκεδάσουν και οι οποίοι όταν είδαν φάντη μπαστούνι μπροστά τους τα τανκς σχημάτισαν ανθρώπινες ασπίδες για να τα εμποδίσουν (το ότι οι άνθρωποι που απέτρεψαν το πραξικόπημα είναι σήμερα τα κύρια θύματα του αυταρχικού καθεστώτος του Ερντογάν είναι άλλο θέμα, έτσι κι αλλιώς ό,τι κι αν συνέβαινε χαμένοι ήταν). 
Κι η αντίδρασή τους αυτή καθυστέρησε τις κινήσεις των πραξικοπηματιών τόσο όσο ήταν απαραίτητο για να καταρρεύσει το εγχείρημα.
Εκνευρισμένο από τις καθυστερήσεις στην υλοποίηση του σχεδιασμού του και φοβούμενο ότι μπορεί να υπάρξουν και πάλι κοινωνικές αντιστάσεις, το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο της χώρας αντιμετωπίζει τα λείψανα της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας ως ενοχλητικό εμπόδιο. Και προετοιμάζει μεθοδικά την κοινωνία για την κατάλυσή της.

Γιάννης Χρυσοβέργης

*However, Mitsotakis played down the impact of Golden Dawn on Greek society, saying it was “so extreme and so vulgar” that it was marginalized. “It’s as if they don’t exist,” he said. “The violence has been almost exclusively from the left in recent years.”
Μτφ. «Εντούτοις ο Μητσοτάκης υποβαθμίζει την επιρροή της Χρυσής Αυγής στην κοινωνία λέγοντας ότι ήταν (προσέξτε τον Παρατατικό) "τόσο ακραίοι και βάναυσοι" που περιθωριοποιήθηκαν. "Είναι σαν να μην υπάρχουν", είπε. "Η βία προέρχονταν σχεδόν αποκλειστικά από την Αριστερά τα τελευταία χρόνια"».
**Αυτός άλλωστε ήταν ο στόχος της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα: να σιγήσει μια ενοχλητική φωνή η οποία είχε στη νεολαία πολλαπλάσια απήχηση από τον αποστεωμένο λόγο της Αριστεράς. ίδιος ήταν  και ο στόχος της επίθεσης στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ: η επιβολή της τρομοκρατίας των εφοπλιστών στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Οι δηλωσεις Κυριακου εχουν αυτη ακριβως την ευρυτερη στοχευση. Δεν οφειλονται μονο στις παλιες και γνωστες σχεσεις της οικογενειας με τους ακροδεξιους κυκλους (Δεν με προδωσαν ποτε ειχε πει ο αποθανων πατηρ). Η αναθεωτητικη φιλολογια τυπου Καλυβα και λοιπης συντροφιας συνηγορων του ταγματασφαλητισμου και της χουντας εντασσονται ακριβως σε αυτο το σχεδιο. Ενα αυταρχικο καθεστως εξαιρεσης και περιστολης ελευθεριων και δικαιωματων ( με χρησιμη εφεδρεια τους ακροδεξιους) ειναι μονοδρομος σε συνθηκες οικονομικης κρισης και χρεοκοπιας ακομη και αν οι σημερινες αντιστασεις ειναι πολυ κατω απ' τις αναγκαιες, λογω της ηττας του 2015. Αυριο ομως; Δεν ξερω αν εχουν κανει την επιλογη να τραβηξουν το σεναριο αυτο ως τα ακρα, δηλαδη μεχρι μια λυση με χαρακτηριστικα διχτατοριας. Ισως οχι δεδομενου του << ευρωπαικου προσανατολισμου της κυριαρχης ταξης, αν και τα τελευταια χρονια τα εχουμε δει ολα, ακομη και τα πιο αλλοκοτα. Σε καθε περιπτωση παντως οταν αρχιζουν να μιλουν με τετοιους ορους καλο ειναι να ξεκιναμε απ' το χειροτερο. Συμφωνω με το πνευμα που γραφτηκε το αρθρο του Γιαννη.

Θοδωρος Φεστας