Η δοξασία της μεταλλαγμένης αριστεράς.

Οπως υποσχέθηκα στο προηγούμενο άρθρο μου, σήμερα θα γράψω για τις παθογένειες της αριστεράς.
Παθογένειες, που την αναγκάζουν να παλατζάρει πότε από έλλειψη συλλογικότητας, πότε από έλλειψη κινήτρων, πότε από αναζήτηση οραμάτων και πότε από άστοχη γονιμότητα, εξαυλώνοντας στη σκέψη μας την αριστερά που ονειρευτήκαμε , την αριστερά που οιστρηλάτησε τις πρώτες ιδεολογικές αναζητήσεις μας, την αριστερά των πατεράδων μας που έζησαν την κατοχή, την αντίσταση, την εξορία, την φυλακή, τα βασανιστήρια και τέλος ,χρόνια μετά, τον επαγγελματικό αποκλεισμό.
Το ερώτημα που βασανίζει όλους εμάς, που γαλουχηθήκαμε να είμαστε πάντα με τους αδύνατους, είναι , τί είδους μετάλλαξη είναι αυτή που έχει υποστεί η αριστερά.Μήπως έχει μολυνθεί από ΠΑΣΟΚ ους βερμπαλιστές που σφετερίζονται τις ιδέες της, ή μήπως έχει μολυνθεί ανεπανόρθωτα από συμβιβασμένους - γιαλατζη αριστερούς- ρεβιζιονιστές, που προσχώρησαν σε μηχανισμούς εξουσίας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επιδιδόμενοι με επιτυχία το άθλημα της ομφαλοσκοπίας.
Τα παραδείγματα , πολλά.Οσες φορές χρειάστηκε η αριστερά, είτε μέσα απ' την εξουσία που ασκεί στην τοπική αυτοδιοίκηση , είτε μέσα απ' την συμμετοχή της μ' άλλους συσχετισμούς δυνάμεων να αποδείξει την διαχειριστική της δεινότητα και να πείσει για τις μαξιμαλιστικές της επιδώσεις , απέτυχε - εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων- παταγωδώς, αποδεικνύοντας ότι είναι οδυνηρά αναποτελεσματική.
Τί είναι αυτό άραγε που κάνει τόσο αγεφύρωτη τη διαφορά, του τότε, με το σήμερα.
Ηαπάντηση, είναι όλοι εμείς. Όλοι εμείς οι κοινωνικά και επαγγελματικά ''εξασφαλισμένοι αριστεροί '' που απολαμβάνουμε τα προνόμια και που με τα χρόνια καταντήσαμε οπερετικός θίασος από μεταμφιεσμένους ψευτο-ιδεολόγους, που ακόμα και στις λιγοστές κινηματικές διαδηλώσεις που συμμετέχουμε, θυμίζουμε '' σουλάτσο '' ευγενών κυρίων και κυριών, καταλήγοντας σχεδόν πάντα να αμπελο-φιλοσοφούμε στις κυριλέ καφετέριες του Κολωνακίου.
Ξυπνάτε ρε..... Ενας ολόκληρος κόσμος κουρασμένος απ' τα καμώματα των προβεβλημένων ( απ' τα τηλεοπτικά παράθυρα) ηγεμονικών στελεχών, περιμένει να δεί κάτι ξεχωριστό, κάτι που θα αποκαταστήσει την αδιέξοδο πολιτική και την χαμένη αξιοπιστία της αριστεράς, κάτι που δεν θα βασίζεται πάνω σε ξεπερασμένα πρότυπα και θα δημιουργήσει μια νέα δύναμη που θα εμπνεύσει την κοινωνία .
Μιά δύναμη που θα πάψει να τρώει απ' τη σάρκα της, μια δύναμη που χωρίς φλυαρίες και ιδεολογικά νεφελώματα θα αποσαφηνίσει την προοπτική της και θα πάψει να είναι καρικατούρα. Μιά νέα δύναμη που προκειμένου να αντέξει στο χρόνο , θα πρέπει να αξιοποιήσει τα νέα ενεργά και άφθαρτα στελέχη της και θα αποφύγει τα μετέωρα ρεμφορμιστικά βήματα, κλείνοντας το μάτι στο ΠΑΣΟΚ
Μια νέα ριζοσπαστική αντισυστηματική αριστερά, που θα διεισδήσουν όλοι αυτοί οι περιβόητοι συσχετισμοί δυνάμεων.
Σ' αυτή την αέναη αναζήτηση, ο αγώνας δεν γίνεται απ' τον άμβωνα των κυριλέ γραφείων μας, ούτε υπάρχει χώρος για ριψάσπιδες, χρειάζονται αποφασισμένοι ιδεολόγοι οραματιστές, οπλισμένοι '' με πίστη, όραμα και σχέδιο δράσης '' όπως έλεγε ο Φιντέλ Κάστρο.

Χαράλαμπος Κουκάκης