Σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα ο Βασίλης Δημάκης θα ήταν παράδειγμα επιτυχίας του σωφρονιστικού συστήματος και αντικείμενο μελέτης με σκοπό τον πολλαπλασιασμό τέτοιων επιτυχιών.
Στην Ελλάδα με την κυβέρνηση ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και πολιτικό πρόγραμμα ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ο Βασίλης Δημάκης είναι επικίνδυνος και πρέπει να εξοντωθεί για να μην επαναληφθεί ως περιστατικό.
Σε αυτό το γαϊτανάκι ασεβειών προς τους κανόνες του Κράτους Δικαίου ο Βασίλης Δημάκης είναι ο αδύναμος κρίκος. Γι αυτό και η προστασία του είναι υποχρέωση όλων μας. Αν τον νικήσουν θα είναι μια βαριά ήττα για το Κράτος Δικαίου.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει ήδη ανακοινωθεί ότι ο Βασίλης Δημάκης επιστρέφει, μετά από τρεις απεργίες πείνας και δίψας σε ένα μήνα, στις ανδρικές φυλακές του Κορυδαλλού, από τις οποίες είχε παράτυπα -πιθανότατα και παράνομα- μεταχθεί, νύχτα, εν μέσω καραντίνας στις φυλακές Γρεβενών, με προσωπική αναιτιολόγητη απόφαση της γενικής γραμματέως Αντιεγκληματικής Πολιτικής Σοφίας Νικολάου. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ο Βασίλης Δημάκης υπήρξε ληστής. Είναι 40 χρονών κι έχει περάσει 17 χρόνια στις φυλακές. Και θα περάσει και άλλα, καθ' όσον κάποια στιγμή που βγήκε από τη φυλακή με υπό όρους απόλυση, διέπραξε και τουλάχιστον άλλη μια ληστεία, για τη οποία συνελήφθη. Εκτίει λοιπόν το σύνολο της νέας του ποινής, συν το υπόλοιπο της προηγούμενης, χωρίς να έχει δικαίωμα να επωφεληθεί από κάποιο ευεργετικό μέτρο μείωσης ποινής.
Κατά την απολογία του στην τελευταία του δίκη υποσχέθηκε στους δικαστές ότι «από εδώ και στο εξής θα γίνει άλλος άνθρωπος».
Κανείς δεν ήταν υποχρεωμένος να τον πιστέψει. Όμως στα επόμενα χρόνια ο Βασίλης Δημάκης, τελείωσε στη φυλακή το Γυμνάσιο και το Λύκειο, έδωσε Πανελλήνιες μπήκε πρώτος στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών κερδίζοντας υποτροφία και, τρία χρόνια μετά, είναι στο τρίτο έτος των σπουδών του πάντα υπότροφος, καθ' όσον στα δυο προηγούμενα έτη πέρασε όλα τα μαθήματα και συγκέντρωσε την υψηλότερη βαθμολογία μεταξύ των συμφοιτητών του.
Σε οποιοδήποτε Κράτος Δικαίου οι σωφρονιστικές αρχές θα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τον διευκολύνουν να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Στην Ελλάδα έχει βρεθεί στο στόχαστρο της κυβέρνησης.
Η μεταγωγή του στα Γρεβενά έγινε διότι θεωρήθηκε «υποκινητής στάσης κρατουμένων». Μόνο που η «στάση» συνίστατο στο ότι ήταν ο συντάκτης ενός υπομνήματος που έστειλαν στην κ. Νικολάου πολυάριθμοι κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού, με το οποίο ζητούσαν μέτρα αποσυμφόρησης στις φυλακές λόγω κορωνοϊού.
Η άποψη της κ. Νικολάου περί «στάσης» θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν επικίνδυνη, καθώς θεωρεί δεδομένο ότι ένας φυλακισμένος -γιατί όχι ο οποιοσδήποτε πολίτης άλλωστε;- δεν έχει το δικαίωμα να υποβάλει ένα υπόμνημα στη Διοίκηση.
Η μεταγωγή έγινε μεταμεσονύκτιες ώρες, χωρίς να του επιτραπεί να πάρει μαζί του τα ρούχα του και τα προσωπικά του είδη, σε συνθήκες που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και σήμανε τη διακοπή της φοίτησής του στα μαθήματα του εξαμήνου -που γίνονταν εξ αποστάσεως, μέσω υπολογιστή ακριβώς λόγω της καραντίνας.
Όμως για να διορθωθεί η παράτυπη, καθώς δεν είχε προηγηθεί σύγκλιση του Συμβουλίου Μεταγωγών, απόφαση της κ. Νικολάου, χρειάστηκαν 15 μέρες -καραντίνα λόγω κορωνοϊού το βάφτισαν- και πάνω από δέκα μέρες απεργίας πείνας του Βασίλη Δημάκη.
Θεωρητικά η επιστροφή του στον Κορυδαλλό θα όφειλε να σημάνει και την αποκατάσταση της επαφής του με το Πανεπιστήμιο, όμως αυτό δεν συνέβη. Μεταφέρθηκε σε ειδική πτέρυγα των γυναικείων φυλακών, όπου κρατούνται καταδικασμένοι με βάση τις διατάξεις της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και δεν είχε τη δυνατότητα πρόσβασης στον υπολογιστή του, ούτε και του επιστράφηκαν τα προσωπικά του αντικείμενα.
Η σημερινή απόφαση του Συμβουλίου Μεταγωγών, καθιστά σαφές ότι θα φύγει από τη συγκεκριμένη πτέρυγα, όχι όμως και ότι θα βρεθεί σε χώρο στον οποίο θα έχει δικαίωμα πρόσβασης στον υπολογιστή για να συνεχίσει τις σπουδές του.
Η κυβέρνηση στο μεταξύ έχει πετύχει ένα στόχο της. Η υγεία του Δημάκη έχει κλονιστεί, ακόμα κι αν έχει θεωρητικά τη δυνατότητα πρόσβασης στον υπολογιστή δε θα μπορέσει να παρακολουθήσει μαθήματα άμεσα.
Αυτό που μένει από όλη αυτή την υπόθεση είναι η απόλυτη περιφρόνηση μιας ανώτατης κρατικής υπαλλήλου - και πολιτευόμενης με τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ- προς τους κανόνες του Κράτους Δικαίου, με την πλήρη κάλυψη των πολιτικών προϊσταμένων της.
Είναι η ίδια περιφρόνηση που επιδείχθηκε όταν οι αστυνομικοί εισέβαλαν χωρίς ένταλμα στο σπίτι της οικογένειας Ινδαρέ πριν λίγους μήνες και σάπισαν στο ξύλο όλα τα άρρενα μέλη της, όταν αστυνομικοί προσήγαγαν δεκάδες ανηλίκους επειδή έβλεπαν «ακατάλληλη για ανηλίκους» ταινία, για μια υπόθεση που στη χειρότερη περίπτωση θα έπρεπε να είχε θεωρηθεί διοικητική παράβαση των υπευθύνων των δυο κινηματογράφων, όταν σταματούσαν καταμεσής του δρόμου νέους και τους ξεβράκωναν δημόσια.
Είναι η ίδια περιφρόνηση που επιδείχθηκε πριν λίγες μέρες μέσα στη Βουλή στη διάρκεια μυστικής ψηφοφορίας όταν αυτή διακόπηκε για «να διορθώσει» την ψήφο του ένας βουλευτής.
Σε αυτό το γαϊτανάκι ασεβειών προς τους κανόνες του Κράτους Δικαίου ο Βασίλης Δημάκης είναι ο αδύναμος κρίκος. Είναι ποινικός και όχι πολιτικός κρατούμενος, δεν έχει την προστασία της Μαφίας των φυλακών, ούτε και ισχυρούς οικονομικά προστάτες. Γι αυτό και η προστασία του είναι υποχρέωση όλων μας. Αν τον νικήσουν θα είναι μια βαριά ήττα για το Κράτος Δικαίου.
Γιάννης Χρυσοβέργης
