Η ανακούφιση ήταν έκδηλη στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας όταν ανακοινώθηκε η γαλλογερμανική συμφωνία χθες, που στη συνέχεια επικυρώθηκε και από το Ευρωγκρουπ. Και δικαίως. Γιατί η απόφαση αυτό προσφέρει στην ελληνική κυβέρνηση αυτό που εδώ και δυο μήνες ζητούσε ματαίως από τους Ευρωπαίους εταίρους: μια σαφή πολιτική δήλωση στήριξης.
Αν όμως ο άμεσος κίνδυνος χρεοκοπίας εξέλιπε αυτό δε σημαίνει ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς. Πολλά θα κριθούν στις επόμενες ημέρες, εβδομάδες, μήνες και χρόνια.
Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να αποκλιμακωθεί το περιβόητο spread. Οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν θετικές, δεν είναι όμως βέβαιο ότι πράγματι είναι. Και τούτο γιατί ναι μεν το spread έπεσε από τις 320 μονάδες στις 300, αυτό όμως εν μέρει οφείλεται στην αύξηση των γερμανικών επιτοκίοων δανεισμού. Και, ανεξαρτήτως των γερμανικών επιτοκίων, για να μπορέσουν να αποδώσουν τα μέτρα που έχει πάρει η ελληνική κυβέρνηση, η ουσιαστική μείωση των επιτοκίων δανεισμού της χώρας είναι απαραίτητη.
Το δεύτερο που πρέπει να γίνει, εφ' όσον μειωθούν τα επιτόκια δανεισμού, είναι να αποδώσουν τα αναμενόμενα τα ειπρακτικού χαρακτήρα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση. Πράγμα καθόλου βέβαιο, διότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος η μείωση της κατανάλωσης να είναι τέτοια που να μην αυξηθούν άμεσα τα δημόσια έσοδα.
Το τρίτο είναι να μεταφερθεί στην πραγματική οικονομία η ανάσα ρευστότητας που πήραν οι τράπεζες, μετά την απόφαση του Τρισέ να γίνονται δεκτά ως εγγύηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα ελληνικά ομόλογα και το 2011, ακόμα και υποβαθμισμένα. Πράγμα καθόλου βέβαιο, αν ληφθεί υπ' όψιν ότι τα 26 δισεκατομμύρια που διέθεσε πέρσι η προηγούμενη κυβέρνηση στις τράπεζες, δεν έφθασαν ποτέ στην αγορά.
Πρέπει, τέλος, να υπάρξουν ουσιαστικά κίνητρα για ανάπτυξη. Κίνητρα που δε μπορούν να αφορούν στη συμπίεση των μισθών, δεδομένου ότι είναι οι χαμηλότεροι της ευρωζώνης. Ούτε βέβαια και είναι βέβαιο ότι η ουσιαστική μείωση της γραφειοκρατίας θα προσελκύσει επενδύσεις. Κι ο λόγος είναι απλός. Για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 επενδύθηκαν 4 δισεκατομμύρια ευρώ σε υποδομές - δεν εννοώ τις αθλητικές εγκαταστάσεις και τη λεγόμενη Ασφάλεια των Αγώνων - σε διάστημα έξι χρόνων. Ποιο ήταν το ποσό των αντίστοιχων ιδιωτικών επενδύσεων; Ένα στρογγυλό μηδενικό. Και σε περιβάλλον Ευρωπαϊκής Ένωσης δε μπορεί μια κυβέρνηση να δημιουργεί κρατικές επιχειρήσεις. Επομένως... ίδωμεν.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Αν όμως ο άμεσος κίνδυνος χρεοκοπίας εξέλιπε αυτό δε σημαίνει ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς. Πολλά θα κριθούν στις επόμενες ημέρες, εβδομάδες, μήνες και χρόνια.
Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να αποκλιμακωθεί το περιβόητο spread. Οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν θετικές, δεν είναι όμως βέβαιο ότι πράγματι είναι. Και τούτο γιατί ναι μεν το spread έπεσε από τις 320 μονάδες στις 300, αυτό όμως εν μέρει οφείλεται στην αύξηση των γερμανικών επιτοκίοων δανεισμού. Και, ανεξαρτήτως των γερμανικών επιτοκίων, για να μπορέσουν να αποδώσουν τα μέτρα που έχει πάρει η ελληνική κυβέρνηση, η ουσιαστική μείωση των επιτοκίων δανεισμού της χώρας είναι απαραίτητη.
Το δεύτερο που πρέπει να γίνει, εφ' όσον μειωθούν τα επιτόκια δανεισμού, είναι να αποδώσουν τα αναμενόμενα τα ειπρακτικού χαρακτήρα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση. Πράγμα καθόλου βέβαιο, διότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος η μείωση της κατανάλωσης να είναι τέτοια που να μην αυξηθούν άμεσα τα δημόσια έσοδα.
Το τρίτο είναι να μεταφερθεί στην πραγματική οικονομία η ανάσα ρευστότητας που πήραν οι τράπεζες, μετά την απόφαση του Τρισέ να γίνονται δεκτά ως εγγύηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα ελληνικά ομόλογα και το 2011, ακόμα και υποβαθμισμένα. Πράγμα καθόλου βέβαιο, αν ληφθεί υπ' όψιν ότι τα 26 δισεκατομμύρια που διέθεσε πέρσι η προηγούμενη κυβέρνηση στις τράπεζες, δεν έφθασαν ποτέ στην αγορά.
Πρέπει, τέλος, να υπάρξουν ουσιαστικά κίνητρα για ανάπτυξη. Κίνητρα που δε μπορούν να αφορούν στη συμπίεση των μισθών, δεδομένου ότι είναι οι χαμηλότεροι της ευρωζώνης. Ούτε βέβαια και είναι βέβαιο ότι η ουσιαστική μείωση της γραφειοκρατίας θα προσελκύσει επενδύσεις. Κι ο λόγος είναι απλός. Για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 επενδύθηκαν 4 δισεκατομμύρια ευρώ σε υποδομές - δεν εννοώ τις αθλητικές εγκαταστάσεις και τη λεγόμενη Ασφάλεια των Αγώνων - σε διάστημα έξι χρόνων. Ποιο ήταν το ποσό των αντίστοιχων ιδιωτικών επενδύσεων; Ένα στρογγυλό μηδενικό. Και σε περιβάλλον Ευρωπαϊκής Ένωσης δε μπορεί μια κυβέρνηση να δημιουργεί κρατικές επιχειρήσεις. Επομένως... ίδωμεν.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου