Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Μυρωδιά θάλασσας

Μυρίζεις τη θάλασσα;” είπε η κυρία στο μικρό παιδί της καθώς περπατούσαν στην παραλία. “Αύριο φεύγουμε και του χρόνου πάλι θα ξαναβρεθούμε εδώ”. Τα λόγια αυτά τα άκουσα καθώς περπατούσα λίγα μέτρα πίσω. Ήταν πριν από δυο χρόνια, τέλος Αυγούστου όπως και τώρα, και ο καθένας μας ετοιμαζόταν να γυρίσει πίσω στη δουλειά και στις υποχρεώσεις. Μελαγχολία και προσαρμογή στους ρυθμούς του χειμώνα.
Εμένα, εκτός από τη δουλειά με περίμεναν και άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις. Σοβαρά προβλήματα υγείας, και για μένα και για τη σύζυγο. Αλλεπάλληλες επισκέψεις στα νοσοκομεία και στους γιατρούς. Αγωνία για το πώς θα πάνε τα πράγματα. Ουρές αναμονής για μια εξέταση ή για την έγκριση μιας συνταγής. Αλλά και γνωριμία με άξιους επιστήμονες, που πασχίζουν για το καλύτερο, χωρίς καμια υστερόβουλη απαίτηση, δουλεύοντας σε ιδρύματα που προσπαθούν να κρατήσουν ένα επίπεδο περίθαλψης μέσα σε μια δυσμενέστατη οικονομική συγκυρία. Και η περιπέτεια συνεχίζεται...
Και μαζί με αυτά και κάποιες καλές εξελίξεις που σου δίνουν κουράγιο να συνεχίσεις. Μια επαγγελματική προαγωγή για μένα και μια επιτυχία της κόρης μου στις πανελλαδικές εξετάσεις. Η αίσθηση ότι οι προσπάθειες δεν πάνε χαμένες και μπορούν τα πράγματα να πάνε καλύτερα.
Φέτος μπόρεσα να κάνω κάποιες ήσυχες διακοπές στην ίδια παραλία και να απολαύσω την καλοκαιρινή ραθυμία και τη μυρωδιά της θάλασσας. Ελπίζοντας ότι με περιμένουν ακόμα πολλά τέτοια καλοκαίρια. Οψόμεθα... 

Γιώργος Αιμ. Σκιάνης