Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ ΚΙ Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

Η πρόσφατη έκθεση της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ η οποία καταγγέλλει πως ο ουκρανικός στρατός σε 19 τουλάχιστον περιοχές χρησιμοποίησε ως ασπίδα άμαχο πληθυσμό, προκάλεσε την οργή του ουκρανικού καθεστώτος (βλ. σχετικά Ukraine: Ukrainian fighting tactics endanger civilians ).

Επίσης επιβεβαίωσε τις σχετικές καταγγελίες των Ρώσων, τις οποίες ως τώρα ουδείς ελάμβανε  σοβαρά υπ' όψιν του ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ, καθώς ο δικός τους στρατός επίσης βαρύνεται για πλήθος αγριοτήτων -δε μπορούσε να γίνει διαφορετικά- σε βάρος των αμάχων (βλ. σχετικά στην ίδια έκθεση).

Όμως το γεγονός ότι στρατός χρησιμοποιεί ομοεθνείς του, για την προστασία των οποίων υποτίθεται ότι μάχεται, ως ομήρους είναι καινοφανές για τα, ούτως ή άλλως, βάρβαρα πολεμικά ήθη.

Η χρήση εκ μέρους ενός στρατού πολιτών ως ομήρων προκειμένου να αποτρέψει επιθέσεις σε βάρος του είναι πανάρχαια μέθοδος των στρατών εισβολής, είτε για να προστατέψουν την υποχώρησή τους, είτε για να προστατευτούν από επιθέσεις ατάκτων.

Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο στρατός των ναζί τοποθετούσε συστηματικά μπροστά από την ατμομηχανή των τραίνων του ένα βαγόνι με ομήρους, για να εμποδίσει επιθέσεις των οργανώσεων αντίστασης στις γραμμές ανεφοδιασμού του.

Η παρεμπόδιση της φυγής αμάχων από μια περιοχή εν όψει άφιξης των δυνάμεων εισβολής, προκειμένου  να μην παρεμποδιστεί η σύμπτυξη των δυνάμεων των αμυνομένων, επίσης έχει έχει χρησιμοποιηθεί από στρατούς, στο παρελθόν, αν και δεν είναι συχνό φαινόμενο.

Εκείνο όμως που ουδέποτε ως τώρα έχει καταγραφεί στα ιστορικά χρονικά είναι η χρήση από ένα στρατό ομοεθνών του ως ομήρων, προκειμένου να μη δεχθεί πλήγματα από δυνάμεις εισβολής. Για την ακρίβεια έχει καταγραφεί μια φορά: από τους ένοπλους του Ισλαμικού Κράτους, στο Ιράκ και στη Συρία, κατά την περίοδο 2014-2018.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΟΣ ΚΥΝΙΣΜΟΣ;

Το ενδεχόμενο οι πρακτικές αυτές του ουκρανικού στρατού να εκπορεύονται από την πολιτική ηγεσία της χώρας, με σκοπό να αυξηθούν οι απώλειες μεταξύ των αμάχων σε βαθμό που να εξεγείρει τη δυτική κοινή γνώμη ώστε να επέμβει η Δύση στρατιωτικά -πράγμα που συνεπάγεται πυρηνικό πόλεμο, αυτό είναι καλό να το υπενθυμίζουμε στους πολυπληθείς θιασώτες αυτής της επιλογής στην καθ' ημάς Εσπερίαν- είναι κάτι που προσωπικά δεν μπορώ να το αποκλείσω για λόγους αρχής -στην Ουκρανία υπάρχει ένα καθεστώς εξ ίσου αυταρχικό και ακραία εθνικιστικό με αυτό της Ρωσίας το οποίο έχει μετατρέψει το 45% του πληθυσμού της χώρας, τους ρωσόφωνους, σε πολίτες Β' κατηγορίας-, όμως υπάρχουν ισχυρές αντενδείξεις επ' αυτού.

Η πιο σοβαρή είναι, όπως επισημαίνει η Διεθνής Αμνηστία, ότι η πρακτική αυτή δεν είναι γενικευμένη. Έχει αποδειχτεί σε 19 περιοχές μόνο.

ΠΟΛΙΤΕΣ Β' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ;

Μια προσεκτική ματιά στις περιοχές στις οποίες οι ερευνητές της Διεθνούς Αμνηστίας εντόπισαν την ανήκουστη αυτή πρακτική της χρήσης ως στρατιωτικών εγκαταστάσεων νοσοκομείων και  σχολείων, χωρίς προηγουμένως να απομακρύνουν τους αμάχους γεννά εντούτοις δεύτερες σκέψεις: πρόκειται για τις περιοχές του Ντονμπάς, του Χαρκόβου, του Μυκολάιβ και τα περίχωρα της Οδησσού.

Είναι όλες περιοχές με πολύ υψηλά ποσοστά ρωσόφωνου πληθυσμού (σε μερικές από αυτές ενδεχομένως να είναι και πλειοψηφία). 

Δεδομένου δε ότι από το 2015 το ουκρανικό καθεστώς έχει μετατρέψει το 45% του τότε πληθυσμού της χώρας -τους ρωσόφωνους- σε πολίτες Β' κατηγορίας, απαγορεύοντας τη διδασκαλία της ρωσικής γλώσσας, τη χρήση της στη διοίκηση και θέτοντας εκτός νόμου τα κυριότερα κόμματα που τους εκπροσωπούσαν -τα υπόλοιπα τέθηκαν εκτός νόμου με τη ρωσική εισβολή- καθώς και ότι οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται οιονεί «πράκτορες του εχθρού», η επιλογή κάποιων τοπικών στρατιωτικών διοικητών να τους χρησιμοποιήσουν ως ανθρώπινες ασπίδες έρχεται ως λογική συνέπεια (το ίδιο θα υποστεί και η τουρκική μειονότητα της Θράκης, καθώς και η ελληνική της Ίμβρου, της Τενέδου και της Πόλης σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου).

ΚΟΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ΜΕ ΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Μια άλλη πιθανή εξήγηση αυτής της απίστευτης αγριότητας πρακτικής έγκειται στο ότι, παρά τα όσα ισχυρίζονται η ουκρανική -και αναπαράγουν άκριτα προσβάλλοντας την επαγγελματική τους αξιοπιστία οι δυτικοί δημοσιογράφοι- και η ρωσική προπαγάνδα, οι νέοι των δυο χωρών δεν έχουν καμιά απολύτως πρόθεση να πολεμήσουν.

Εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανών και Ρώσων επίστρατων κρύβονται προκειμένου να αποφύγουν τη στράτευση. Αυτό αναγκάζει τα δυο καθεστώτα να διεξάγουν τον πόλεμο, κυρίως, με επαγγελματίες στρατιωτικούς και, δευτερευόντως, με μισθοφόρους, οι οποίοι μόνο δυο πράγματα έχουν στο νου τους: τη σφαγή και το πλιάτσικο.

Ως προς αυτό οι μεν Ουκρανοί έχουν καταφύγει στις υπηρεσίες Ευρωπαίων και Αμερικανών νεοναζί, οι δε Ρώσοι, πέρα από τη μεραρχία μισθοφόρων Βάγκνερ αποτελούμενη πρωτίστως από Ρώσους νεοναζί, σε Τσετσένους και Άραβες μισθοφόρους.

Κι αυτό είναι το κοινό σημείο που έχουν οι εμπόλεμοι με το Ισλαμικό Κράτος, το μεγαλύτερο μέρος των ενόπλων του οποίου ήταν μισθοφόροι, χρηματοδοτούμενοι κατά περίσταση από την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία ανάλογα με τα γεωπολιτικά παιγνίδια των εν λόγω χωρών στη Μέση Ανατολή.

Όμως για τις χιλιάδες αυτές των έμμισθων φονιάδων δεν υπάρχουν φίλιοι κι εχθρικοί πληθυσμοί. Όλοι είναι υποψήφια θύματα φόνων, βιασμών, ομηρίας και πλιάτσικου.

Γιάννης Χρυσοβέργης

Υ.Γ. Θα παρακαλούσα τους πολυπληθείς υπερασπιστές της «δημοκρατίας» ενάντια στον «ανατολικό αυταρχισμό», να μην αρχίσουν μπουρδολογίες περί «ΜΚΟ με ύποπτες χρηματοδοτήσεις», όπως έκαναν με τους Δημοσιογράφους χωρίς Σύνορα.