ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Η βαριά εκλογική ήττα του πλέον αλαζόνα πολιτικού ηγέτη που γνώρισε μεταπολεμικά η Γαλλία, του Εμμανουέλ Μακρόν, η εκλογική αναγέννηση της Αριστεράς μέσα από τη σύμπραξη των σημαντικότερων πολιτικών δυνάμεών της, ο εκλογικός θρίαμβος της Ακροδεξιάς κι η χωρίς προηγούμενο αποχή ήταν τα στοιχεία του χθεσινού δεύτερου γύρου των γαλλικών βουλευτικών εκλογών.

Για την Αριστερά, που πέτυχε το πρώτο μεγάλο στοίχημά της, οι επόμενες προκλήσεις είναι κρίσιμες. Πρέπει να βρει τρόπο να προσφέρει και πάλι ελπίδα στη φτωχολογιά και στους νέους ώστε να βάλει φραγμό στην Ακροδεξιά.

Η ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΝΕΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑΣ

Τα κύρια χαρακτηριστικά της πρώτης θητείας του Εμμανουέλ Μακρόν ήταν ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός κι η περιφρόνηση που επιδείκνυε όχι μόνο απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά απέναντι στο σύνολο της γαλλικής κοινωνίας.

Την ίδια συμπεριφορά επέδειξε και στην προεκλογική εκστρατεία του πρώτου γύρου των βουλευτικών εκλογών, με αποτέλεσμα, για πρώτη φορά στην ιστορία της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, το κόμμα του να βρεθεί, έστω και με βραχεία κεφαλή, δεύτερο σε ψήφους -χρειάστηκε η πραξικοπηματική, από πλευράς υπουργείου Εσωτερικών,  καταμέτρηση των 44.000 ψήφων τριών αριστερών υποψηφίων βουλευτών της Νέας Λαϊκής Οικολογικής και Κοινωνικής Ενότητας ως «ανεξάρτητων», με το πρόσχημα ότι δεν ανήκαν σε κανένα από τα τέσσερα κόμματά της για να εμφανιστεί στα  επίσημα αποτελέσματα πρώτο το κόμμα του Μακρόν-.

Το αυτί των ψηφοφόρων δεν ίδρωσε από τις οιμωγές των παρατρεχάμενών του για επερχόμενο πολιτικό χάος -ο μονάρχης θα χρειαστεί να συνυπάρξει με αυτή τη Βουλή για τουλάχιστον ένα χρόνο σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται οι Γάλλοι συνταγματολόγοι-. 

Άλλωστε, σε όλες τις αντικοινωνικές του επιλογές, τις οποίες έχει δηλώσει πως θα συνεχίσει και στη δεύτερη θητεία του, θα βρει την αμέριστη υποστήριξη των βουλευτών της παραδοσιακής Δεξιάς, παρά τις πρώτες δηλώσεις του ηγέτη της, Κριστιάν Ζακόμπ, περί παραμονής του κόμματος των Ρεπουμπλικανών στην αντιπολίτευση.

Για το λόγο αυτό, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα έχει κάποια επίπτωση στη συνέχιση της αντικοινωνικής αυταρχικής διακυβέρνησης της προηγούμενης πενταετίας. Απλώς η αυτού Υψηλότης, θα εξαναγκαστεί να κατεβεί από το θρόνο της και να διαπραγματευτεί με τους ηγέτες της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς.

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ

Η ηγέτιδα της Ακροδεξιάς Μαρίν Λε Πεν είναι αναμφίβολα η μεγάλη νικήτρια των χθεσινών εκλογών. Όχι μόνο διότι πέτυχε να εκλέξει το κόμμα της, ο Εθνικός Συναγερμός,  89 βουλευτές -οι δημοσκοπήσεις του έδιναν 15-40 έδρες μόλις- αλλά διότι απέδειξε ότι διαθέτει μια στέρεη εκλογική βάση, ομοιόμορφα απλωμένη σε όλη τη χώρα.

Το σημαντικότερο όμως είναι πως ο Εθνικός Συναγερμός έχει μια στέρεη εκλογική βάση σε πλήθος από εκλογικές περιφέρειες οι οποίες, επί δεκαετίες, ήταν εκλογικά προπύργια είτε του Κομμουνιστικού είτε του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Ο ανθρωποφαγικός πολιτικός του λόγος, η δαιμονοποίηση των φτωχότερων από τους φτωχούς -των μεταναστών- για τα δεινά που υφίστανται οι φτωχοί -εργάτες, χαμηλόμισθοι υπάλληλοι, νέοι- έχει φέρει αποτέλεσμα και, το σημαντικότερο, έχει δημιουργήσει μια γενιά πιστών.

Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΧΕΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΡΓΟ

Αν το εκλογικό αποτέλεσμα του Ζαν Λυκ Μελανσόν στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών λειτούργησε ως καταλύτης για να βγει η γαλλική Αριστερά από έναν εικοσαετή λήθαργο και να χτίσει, μετά από, σύντομες μεν κοπιώδεις δε, μια εκλογική συμμαχία, το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών, που την καθιστά δεύτερη πολιτική δύναμη στη Βουλή, τη θέτει αντιμέτωπη με πολύπλοκες προκλήσεις.

Το γεγονός ότι από αυτή την εκλογική συμμαχία όλες οι συνιστώσες της βγήκαν ωφελημένες αποτρέπει τον κίνδυνο ομφαλοσκοπήσεων και διαλυτικών τάσεων.

Πρέπει όμως να βρει τρόπο η αντιπολίτευσή της στο Κοινοβούλιο να συμπορεύεται και να εμπνέει τις κοινωνικές κινητοποιήσεις απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές που θα διευρύνουν και θα οξύνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, τη φτώχεια και  την ανασφάλεια.

Πρέπει να βρει μια γλώσσα διαλόγου με του νεαρούς Γάλλους γόνους μεταναστών που έχουν αφεθεί στη μοίρα τους στα γκέτο των μεγαλουπόλεων εδώ και τρεις δεκαετίες κι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε φανατισμένους ιμάμηδες και μαφιόζικες συμμορίες.

Πρέπει επίσης να δημιουργήσει δομές αλληλεγγύης να εργαστεί για να σπάσει την απομόνωση στην οποία είναι κλεισμένοι οι «ξεχασμένοι» του νεοφιλελεύθερου ονείρου, να τους δώσει και πάλι ελπίδα. Να αντιδράσουν και, φυσικά, να πάνε και στις επόμενες κάλπες.

Όσο η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία θα είναι τόσο χαμηλή η Αριστερά δε θα μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλύτερο (αυτά να τα βλέπει και η δική μας Αριστερά σε όλες της τις εκφάνσεις).

Όλα αυτά εύκολα λέγονται κι εύκολα γράφεις γι' αυτά. Για να τα πετύχει όμως η γαλλική Αριστερά θα χρειαστεί πολλή πολιτική ευστροφία, πολύ κόπο και, το σημαντικότερο, πρέπει να έχει επίγνωση ότι θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη βίαιη αντίδραση των μαφιόζικων κυκλωμάτων. Που ψηφίζουν μαζικά Μαρίν Λε Πεν.

Γιάννης Χρυσοβέργης