Η έναρξη του συνεδρίου του ΠΟΤΑΜΙΟΥ στο Λαύριο έφερε στην ίδια αίθουσα εκπροσώπους όλων σχεδόν των κομμάτων .
Τα όσα ακούστηκαν από τους εκπροσώπους των κομμάτων αυτών πείθουν πως ο νεόκοπος πολιτικός σχηματισμός υπό τον Σταύρο Θεοδωράκη είναι πλέον μια πολύφερνη νύφη, παρά την πενιχρή της προίκα.
Ίσως γιατί όλο αυτό το διάστημα, ο Σταύρος Θεοδωράκης και οι συνεργάτες του φρόντισαν, συστηματικά και ανεπαίσθητα, να χτίσουν διακριτικές και δυσδιάκριτες γέφυρες προς κάθε κατεύθυνση.
Ελάχιστοι παρατήρησαν ότι, σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Σταύρος Θεοδωράκης απέφυγε με περισσή επιμέλεια να αναφερθεί, έστω και μια φορά, με αρνητικό τρόπο στο ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αντίθεση με τους ανταγωνιστικούς προς αυτόν σχηματισμούς της Κεντροαριστεράς, οι οποίοι διαγωνίζονταν σε υστερικές αντισυριζικές κραυγές, όμοιες με αυτές της ανέραστης γεροντοκόρης (γεροντοκόρου) που βρίσκεται αντιμέτωπη(ος) με ένα νεαρό ζευγάρι σε τρυφερή στιγμή, ο Σταύρος Θεοδωράκης προτίμησε ένα προσεκτικά αποστειρωμένο από αιχμές και πάθος λόγο, με συνθήματα που πάνε με όλους και όλα και απέφυγε κάθε ίχνος προσωπικής - πολύ δε περισσότερο πολιτικής - αντιπαράθεσης με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι περισσότεροι αναμφίβολα εκτίμησαν ότι η τακτική αποφυγής αντιπαραθέσεων εντάσσονταν σε μια απέλπιδα προσπάθεια συγκάλυψης της απουσίας θέσεων του κόμματος, όμως έχουν άδικο. Γιατί το ΠΟΤΑΜΙ είναι μοναδικό στα χρονικά - και όχι μόνο τα ελληνικά - φαινόμενο πολιτικού σχηματισμού που επαίρεται για την απουσία πολιτικών θέσεών του.
Οι γενικόλογες εκκλήσεις προς το εκλογικό σώμα για «αναγέννηση της χώρας», για «κοινό αγώνα για την προκοπή της χώρας» και λοιπά παρεμφερή δε συνιστούν διακριτό πολιτικό σχήμα αφού, με διαφορετικό πολιτικό πρόσημο, υπάρχουν στο σύνολο του πολιτικού φάσματος από την άκρα Δεξιά μέχρι την αντικοινοβουλευτική Αριστερά.
Και μπορεί αυτή ακριβώς η απουσία πολιτικών θέσεων σε μια αναμέτρηση που διεξάγονταν σε εξαιρετικά πολωμένο κλίμα και με ένα εκλογικό σώμα επιθετικά δύσπιστο προς κάθε πολιτικό σχηματισμό να του κόστισε την ταχεία καταβύθιση από το δημοσκοπικό 11,5% στο αναιμικό 6,5%, όμως στη σημερινή εναρκτήρια συνεδρίαση του συνεδρίου του ΠΟΤΑΜΙΟΥ ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπήθηκε από το γ.γ. της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και στενό συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα, Δημήτρη Βίτσα.
Η γέφυρα είναι εδώ. Το ΠΟΤΑΜΙ πλασάρεται πλέον ως μελλοντικός κεντροαριστερός εταίρος σε μια κυβέρνηση υπό το ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς τα βαρίδια του Βενιζελικού ΠΑΣΟΚ και τις εμμονές της μακαρίτισσας πλέον ΔΗΜΑΡ.
Η δημιουργία της γέφυρας αυτής δυο πιθανές ερμηνείες έχει.
Η πρώτη είναι ότι ο πατριάρχης της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας και εμπνευστής του εν λόγω πολιτικού σχήματος, ο Γ. Μπόμπολας έλαβε την απόφαση αν δεν μπορέσει να αποτρέψει μια εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ να επωφεληθεί από αυτή με τον μοναδικό τρόπο που αυτός γνωρίζει: κάνοντας business as usual.
Η δεύτερη είναι ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης αποφάσισε να αυτονομηθεί από το δημιουργό του. Στην περίπτωση αυτή όμως η τύχη του είναι προδιαγεγραμμένη. Την υπερπροβολή από τα ΜΜΕ, όταν και όποτε αυτός επιθυμεί θα την αντικαταστήσει στο αμέσως επόμενο μέλλον ο εξοστρακισμός, η επιθετική κριτική χωρίς δικαίωμα αντιλόγου και, στο τέλος, η δημιουργία ενός «νέου» κόμματος, υπό την ηγεσία κάποιου άλλου «τηλεοπτικού αστέρα».
Σε κάθε περίπτωση, η μέχρι στιγμής προβολή του συνεδρίου του ΠΟΤΑΜΙΟΥ από τα ΜΜΕ του ΠΗΓΑΣΟΥ και, κυρίως, η υπερπροβολή όσων εγκαταλείπουν το ναυάγιο της ΔΗΜΑΡ για να επιβιβαστούν στο σκάφος του Σταύρου Θεοδωράκη συνηγορούν υπέρ της πρώτης εκδοχής.
Όμως η γέφυρα προς την Αριστερά στήθηκε χωρίς να κοπούν οι γέφυρες με τον κυβερνώντα συνασπισμό.
Στην εναρκτήρια ομιλία του ο Σταύρος Θεοδωράκης περιορίστηκε σε μια πολύ επιφανειακή κριτική έναντι ορισμένων «παρωχημένων πολιτευτών», οι οποίοι «καταψηφίζουν τον προϋπολογισμό αλλά μετά τον εφαρμόζουν» και «πρώην υμνητές της δικτατορίας». Κι όλα αυτά συνοδευόμενα από άσφαιρα πυρά - μην κάνουμε καμιά ζημιά στην άλλη γέφυρα - κατά του «αριστερού λαϊκισμού», ο οποίος, ώ του θαύματος, δεν έχει πολιτικό ονοματεπώνυμο και ύμνους προς την Ευρώπη.
Ταυτοχρόνως φρόντισε να απέχει κάθε σχολίου για τα μείζονος σημασίας θέματα επί των οποίων πρόκειται να νομοθετήσουν τα θερινά τμήματα της Βουλής και τα οποία θα καθορίσουν τη ζωή μας στις επόμενες δεκαετίες. Η σιωπή είναι χρυσός.
Κι αυτή η γέφυρα είναι εδώ. Και επιβεβαιώθηκε από την παρουσία των γραμματέων της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και του ΠΑΣΟΚ στην τελετή έναρξης του συνεδρίου.
Εδώ οφείλουμε όμως να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Η δημιουργία ενός κόμματος που, με σαφείς προγραμματικές προϋποθέσεις θα ήταν διατεθειμένο να συνεργαστεί με την παρούσα κυβέρνηση και με κάποιες άλλες, επίσης σαφείς προγραμματικές προϋποθέσεις, με την Αριστερά θα είχε πολλαπλά θετική συνεισφορά στην πολιτική ζωή.
Όμως το ΠΟΤΑΜΙ δεν είναι κάτι τέτοιο. Οι διατυπώσεις των απόψεών του, που εκφράζονται δια στόματος Σταύρου Θεοδωράκη και μόνον αυτού, παραπέμπουν στις «οδηγίες προς νεαρό συνθέτη» του Λουκιανού Κηλαηδόνη. «...Και σιγά-σιγά αρχίζεις να τους βάζεις μουσική, που όλο κάτι να θυμίζει και να μην ξέρουμε τι...».
Η συνταγή αυτή, μπορεί σε άλλες εποχές να είχε πέραση. Όμως σε μια εποχή που οι πολίτες είναι επιθετικά δύσπιστοι όσο ποτέ προς όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς η επιμελημένη ασάφεια του ΠΟΤΑΜΙΟΥ προς χάριν των διακριτικών και δυσδιάκριτων γεφυρών του εμπεριέχει τον κίνδυνο να μείνουν μεν οι γέφυρες, το ποτάμι όμως να στερέψει πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου