Από τους δεσπότες της Βόρειας Κορέας, του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας, μέχρι τους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες της Ελλάδας, της Γαλλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ, ο περιορισμός της επιρροής του διαδικτύου έχει γίνει η εμμονή όλων των κρατικών και παρακρατικών εξουσιών. Μόνο που η προσπάθειά τους να ποδηγετήσουν τη διαδικτυακή ενημέρωση, χωρίς να στραγγαλίσουν έναν από τους κινητήριους μοχλούς της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας μοιάζει, μέχρι στιγμής, με τις απόπειρες του Αρχιμήδη να τετραγωνίσει τον κύκλο. Και υπενθυμίζει την αξία της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας.
Την αναγκαιότητα της αποκοπής της πρόσβασης των ταραξιών στις υπηρεσίες διαδικτύου και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επικαλέσθηκε, εν μέσω των χειρότερων ταραχών που γνώρισε η Μεγάλη Βρετανία τα τελευταία χρόνια, ο βρετανός Πρωθυπουργός, προκαλώντας αντιδράσεις ακόμα και στον κυβερνητικό συνασπισμό.
Με μια ανάλογη επιχειρηματολογία ο Υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου εξήγησε προ ημερών στη Βουλή ότι «η κυβέρνηση εξετάζει τρόπους για να πάψει το διαδίκτυο να είναι βήμα των κουκουλοφόρων».
Στις ΗΠΑ η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο αποκοπής της διαακίνησης περιεχομένου στο διαδίκτυο με προέλευση τρίτες χώρες, για την «αποτροπή κυβερνοεπιθέσεων σε επίσημους αμερικανικούς ιστότοπους».
Στην Κίνα το καθεστώς, με τη συνενοχή των παρόχων διαδικτύου, έχει κατορθώσει, σε σημαντικό βαθμό, να ελέγξει τη διακίνηση «ενοχλητικών» πληροφοριών μέσω διαδικτύου.
Στο Ιράν το καθεστώς, με τη συνενοχή της ΝΟΚΙΑ, κατόρθωσε να περιορίσει σημαντικά την αποστολή μηνυμάτων κειμένου τις ημέρες που η Αίγπτος είχε εξεγερθεί κατά του αυταρχικού καθεστώτος του Μουμπάρακ.
Από την καταστολή της παιδικής πορνογραφίας μέσω διαδικτύου, μέχρι την προστασία της τιμής και της υπόληψης των πολιτών και την αποτροπή των ταραχών ή των κυβερνοεπιθέσεων, όλα τα πιθανά κι απίθανα προσχήματα επιστρατεύονται από τις κρατικές ακι παρακρατικές εξουσίες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου με ένα και μόνο σκοπό: τον περιορισμό της διακίνησης της μη ελεγχόμενης από τις επίσημες κι ανεπίσημες εξουσίες πληροφορίας μέσω διαδικτύου.
Οι προσπάθειες αυτές θα είχαν, πιθανόν, προ πολλού ευοδώσει αν υπήρχε η δυνατότητα η επιβολή των όποιων περιορισμών να μην έχει ως συνέπεια το στραγγαλισμό της διαδικτυακής οικονομίας και, τελικά, ενός από τα κύρια εργαλεία της παγκοσμιοποιήμένης οικονομίας.
Όμως, πέρα από τις όποιες εύλογες ενστάσεις για την αξιοπιστία της διαδικτυακής ενημέρωσης, γεγονός είναι ότι η τελευταία, σε μια εποχή που τα παραδοσιακά ΜΜΕ είναι όλο και περισσότερο ελεγχόμενα από κρατικά και μη κέντρα εξουσίας, αναδεικνύεται σε προπύργιο του ύψιστου αγαθού για την ύπαρξη Δημοκρατίας: της αδέσμευτης δημοσιογραφίας και της ελεύθερης από καταναγκασμούς ενημέρωσης.
Σε μια εποχή που, από τις εξεγέρσεις της αραβικής νεολαίας, μέχρι τα ξεσπάσματα οργής των ανέργων των δυτικών μεγαλουπόλεων, οι κοινωνίες εκφράζουν την οργή τους απέναντι στην ολοένα μεγαλύτερη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια όλο και πιο ολιγάριθμων ομάδων, η ελεύθερη ενημέρωση ταράζει τον ύπνο όλων των εξουσιών. Η υπεράσπισή της είναι χρέος όλων μας.
Γιάννης Χρυσοβέργης
2 σχόλια:
Έστω ότι η πράξη από την πλευρά της κυβέρνησης της προσπάθειας παρεμπόδισης της ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης ιδεών, γίνεται για να σταματήσει κάποια συγκεκριμένη δραστηριότητα, πχ. τρομοκρατία, τότε έχει το ίδιο αποτέλεσμα που έχει και το να σου παίρνουν τα μπουκάλια νερό και τους νυχοκόπτες στο αεροδρόμιο, δηλαδή να μπορέσουν να πείσουν τις μάζες που δεν επηρεάζονται άμεσα από την συγκεκριμένη δραστηριότητα (πχ. τρομοκρατία) ότι κάτι κάνει η κυβέρνηση για αυτό. Φυσικά σε γενικές γραμμές αποτυγχάνει γιατί αυτοί που έχουν την γνώση και την θέληση, πάντα θα βρουν παρακαμπτήριο της δικλίδας μέθοδο. Συγκεκριμένα αν μια κυβέρνηση ήθελε να σταματήσει τους Άγγλους που τα σπάνε (φυσιολογικότατα μετά από χρόνια εξαθλίωσης) θα αποτύγχανε εντελώς γιατί είναι πολλοί οι 16αρηδες που ξέρουν πως να παρακάμψουν τα μέτρα εναντίων τους (βλέπε λογοκρισία στην Κίνα) πολύ περισσότερο από ότι ο γραφειοκράτης ξέρει να τα επιβάλλει. Φυσικά αθώοι πολίτες θα επηρεαστούν γενικά σε βαθμό γενικά δυσανάλογο του οφέλους. Από την άλλη η καταστολή επιτείνει δεν λύνει προβλήματα (αυτό οι Άγγλοι δεν το καταλαβαίνουν με τίποτα γιατί ως κουλτούρα ατομιστική πιστεύουν ότι ο καθένας έχει την επιλογή του που θα πάει στην ζωή του και τις ίδιες ευκαιρίες). Τέλος το χειρότερο με το ίντερνετ και τις τηλεπικοινωνίες γενικότερα είναι το πόσο μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την καταστολή. Για παράδειγμα διάβαζα ένα άρθρο στο BBC στο οποίο ένας από τους Άγγλους που τα σπάγανε συνελήφθη γιατί μήνυμα που έστειλε παρακινώντας τούς γνωστούς του σε απαγορευμένες πράξεις, και όχι επειδή έκανε κάτι. Είναι καιρός να διακινήσουμε στις κυβερνήσεις ότι δεν θέλουμε καταστολή και ειδικά την καταστολή της επικοινωνίας και ενημέρωσης αλλά και να απαιτήσουμε τον σεβασμό της ιδιωτικής ζωής. Σε αυτό το τελευταίο μπορεί ο καθένας να ενημερώνεται για τους όρους προστασίας των παροχέων υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών, της νομοθεσίας και για μέτρα που μπορεί να πάρει κανείς για να αντιμετωπίσει τυχών μέτρα εναντίων του (πχ. η κρυπτογράφηση και η ανωνυμοποίηση είναι στην εμβέλεια όλων στο ίντερνετ με μικρή προσπάθεια ενημέρωσης)
Ζητώ συγγνώμη άλλα από βιασύνη μου λείπουν μερικά κόμματα και το «να διακινήσουμε» έπρεπε να είναι «να διαμηνήσουμε» (Ο ορθογράφος μου με μισεί γιατί κάνω πολλά λάθη :-) )
Δημοσίευση σχολίου