Η ΔΗΜΑΡοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ κι ο αυτοχειριασμός του ΜΕΡΑ25

Απέναντι σε μια επιθετική προεκλογική εκστρατεία της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ η οποία προέβαλλε ένα αποκρουστικό πλην όμως σαφές κοινωνικό όραμα, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε με μια πολιτική εκστρατεία χωρίς προσωπικότητα, ο δε ηγέτης του ΜΕΡΑ25 επιδίδονταν σε διαλέξεις περί τραπεζικού συστήματος, αντί να προβάλει το πρόγραμμα του κόμματός του.

Υπό αυτές τις συνθήκες η ήττα των δυο σοσιαλδημοκρατικών τάσεων της χώρας ήταν προδιαγεγραμμένη. 

Στο βάθος, η Ζωή Κωνσταντοπούλου καραδοκεί.

Η ΔΗΜΑΡοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ

Στις εκλογές του Ιουλίου του 2019 ο Αλέξης Τσίπρας έκανε προεκλογική εκστρατεία με ένα
απλό και σαφές αφήγημα -δεν πετύχαμε αυτό που θέλαμε, αλλά κρατήσαμε την κοινωνία όρθια- κι ένα εξ ίσου απλό και σαφές αίτημα -τώρα που δεν υπάρχει μνημόνιο ζητάμε την εντολή για να κυβερνήσουμε σύμφωνα με το πρόγραμμά μας-.

Και, μολονότι δεν κέρδισε τις εκλογές, πέτυχε ένα παραπάνω από αξιοπρεπές εκλογικό αποτέλεσμα -το 31,5% ήταν μόλις τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες κάτω από το 35,5% του Σεπτεμβρίου του 2015- αν λάβει κανείς υπ' όψιν του τη λυσσαλέα και βρίθουσα ψευδών ειδήσεων αντιπολίτευση του συνόλου των ΜΜΕ, αλλά και το γεγονός ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε προβεί στο «ανοσιούργημα» να «ξεπουλήσει τη Μακεδονία μας» -για τη Συμφωνία των Πρεσπών ο λόγος-.

Στην τετραετία που πέρασε αντί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προσαρμόσει το αφήγημά του στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν -πανδημία, αστυνομοκρατία, πληθωρισμός, ασύστολη προπαγάνδα υπέρ της κυβέρνησης και ενορχηστρωμένες συκοφαντικές επιθέσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ- και να αναζητήσει τρόπους επικοινωνίας με την κοινωνία που να παρακάμπτουν την καθεστωτική προπαγάνδα, παραδόθηκε στη μοίρα του και προσπάθησε να γίνει αρεστό σε αυτούς που βυσσοδομούσαν εναντίον του.

Επιπροσθέτως, τέσσερα ολόκληρα χρόνια, ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ επιδίδονταν σε ένα εκ του ασφαλούς -με την ευλογία των πετσομπουκωμένων ΜΜΕ- μονομέτωπο αγώνα κατά του ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απαξιούσε να αντιδράσει. Προφανώς και η προεκλογική περίοδος δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για να γίνει αυτό, η τετραετής όμως αφωνία επ' αυτού δημιούργησε την εντύπωση του κόμματος καρπαζοεισπράκτορα κι αυτό μόνο καλό δεν ήταν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα της κεντροαριστεράς. Δε χρειάζεται να μετακινηθεί ούτε προς τα αριστερά ούτε προς το κέντρο. Τρία πράγματα χρειάζεται να κάνει άμεσα. 

Το πρώτο είναι το πρόγραμμά του, αυτό με το οποίο κατέβηκε στις εκλογές, να το προβάλει θετικά και δυναμικά. Να καταστήσει σαφές ότι μετά τις εκλογές θα συνεχίσει να αγωνίζεται γι' αυτό και δε θα κρυφτεί πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα. Και να αφήσει κατά μέρος τις καρμίρικες ΔΗΜΑΡικές λογικές περί «κοστολόγησης» του προγράμματος,  τα δημόσια αυτομαστιγώματα  και τις αχρείαστες δηλώσεις νομιμοφροσύνης, στις οποίες πλήθος εκπροσώπων του προέβησαν στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας στα τηλεοπτικά πάνελ. 

Το δεύτερο είναι να δούμε επί τέλους τις δεκάδες χιλιάδες των μελών του ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο. Να προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ. Να μάθουμε επί τέλους ποιοι είναι οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στη γειτονιά μας. Και να τους αξιολογήσουμε. 

Το τρίτο είναι να θάψει βαθιά αυτή τη μαύρη διαφήμιση που μονοπώλησε την προηγούμενη προεκλογική του εκστρατεία. Ένα πράγμα είναι να καταγγέλλεις την παραβίαση από την απερχόμενη κυβέρνηση της δημοκρατικής νομιμότητας κι άλλο να ασχολείσαι μόνο με αυτό το θέμα.

Και, μετά τις εκλογές, να ασχοληθεί επί τέλους με τη δημιουργία δικών του διαύλων επικοινωνίας με την κοινωνία. Τα πετσομπουκωμένα ΜΜΕ θα συνεχίσουν απτόητα και μετά τις εκλογές το ίδιο τροπάρι. Και δε θα σταματήσουν αν δε διαγράψουν το ΣΥΡΙΖΑ από το πολιτικό σκηνικό. Επίσης, να τον απασχολήσει επί τέλους το διαζύγιο που έχει πάρει με τη νεολαία. Η παντελής απουσία ανθρώπων κάτω των 40 ετών από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης λέει πολλά.

Ο ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΡΑ25

Στην τετραετία που μας πέρασε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΜΕΡΑ25 διαμόρφωσε μια εξαιρετική εικόνα για το κόμμα. Οι βουλεύτριες κι οι βουλευτές του έφερναν με συγκροτημένο τρόπο στη Βουλή όλα εκείνα τα θέματα που μόνο ένα κόμμα της ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας μπορούσε να φέρει.

Επίσης, κάλυπτε αξιοπρεπώς την πολιτική ανυπαρξία  των Οικολόγων στην Ελλάδα -η κοινωνία έδωσε σε αυτούς δυο ευκαιρίες σε διάστημα 20 χρόνων και τις κλώτσησαν και τις δυο, δε νομίζω ότι θα τους δώσει τρίτη- φέρνοντας στη Βουλή, με συγκροτημένο τρόπο, τα περιβαλλοντικά ζητήματα.

Στην τετραετία που πέρασε το εν λόγω κόμμα δεν κατόρθωσε να αποκτήσει ένα συγκροτημένο πυρήνα μελών τα οποία να έχουν συναίσθηση ότι δεν αρκεί να έχουν δίκιο, πρέπει να πείσουν και την κοινωνία γι' αυτό.

Παρ' όλα αυτά η προεκλογική εκστρατεία ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για το ΜΕΡΑ25, καθώς ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας το έβλεπε με συμπάθεια κι αυτό αποτυπώνονταν καθαρά στις δημοσκοπήσεις.

Το αποτέλεσμα υπήρξε καταστροφικό. το ΜΕΡΑ25 έχασε 50.000 ψήφους και, μοιραία δεν μπήκε στη Βουλή, με το κύριο μέρος της υπαιτιότητας να βαραίνει το Γιάνη Βαρουφάκη. Ο οποίος, απέδειξε ότι δε μπορεί να ξεχωρίσει ένα κοινό φοιτητών από τους εκλογείς και μιλούσε σαν να έκανε διάλεξη σε πανεπιστημιακό αμφιθέατρο. Επιπροσθέτως, επαναλάμβανε κάθε τρεις και λίγο, εντελώς αχρείαστα, ότι ο ίδιος είναι  «φιλελεύθερος» αγνοώντας ότι η λέξη αυτή είναι κόκκινο πανί για το εκλογικό σώμα στο οποίο απευθύνονταν.

Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου  είναι πολύ δύσκολο το ΜΕΡΑ25 να ανακτήσει όσες ψήφους του χρειάζονται για εκπροσωπηθεί στη νέα Βουλή. Ακόμα και αν η καινούρια προεκλογική του εκστρατεία είναι βελτιωμένη θα βρεθεί ανάμεσα στις συμπληγάδες του ΣΥΡΙΖΑ και της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, υπέρ των οποίων θα λειτουργήσει -μένει να δούμε σε ποιο βαθμό- η λογική της χαμένης ψήφου. Και, στην περίπτωση αυτή, η μετεκλογική του επιβίωση καθίσταται εξαιρετικά αβέβαιη, καθώς θα αποστερηθεί τους πενιχρούς μεν, απαραίτητους δε για την συντήρηση ενός στοιχειώδους κομματικού πόρους.

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ, Η ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ

Το αποτέλεσμα των εκλογών έφερε την ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ένα από τα πλέον προσωποπαγή -η λέξη αρχηγικό είναι λίγη για να το περιγράψει- κόμματα του νέου πολιτικού σκηνικού.

Ο πολιτικός της λόγος από την ημέρα που αποχώρησε από το ΣΥΡΙΖΑ έχει διαμορφωθεί σε ένα μείγμα ακραίου εθνικισμού -η αρνητικότητα της στάσης της έναντι της Συμφωνίας των Πρεσπών μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτές του Μίκη Θεοδωράκη και της Αφροδίτης Μάνου για ν' αναφερθούμε σε δυο καλλιτέχνες με μακρά ιστορία στην Αριστερά- και κοινωνικής πολιτικής, που όμως ηχεί ευχάριστα σε αυτιά από όλο το πολιτικό φάσμα -με εξαίρεση τους αναρχικούς φυσικά- από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά μέχρι την άκρα Δεξιά.

Το γεγονός ότι είναι τέως πρόεδρος της Βουλής θα της δώσει, εφ' όσον κατορθώσει να υπερβεί το 3%, δικαιώματα παρεμβάσεων πολλαπλάσια από αυτά του ηγέτη μιας κοινοβουλευτικής ομάδας με οκτώ μέλη. Αυτό, δεδομένης της εμπειρίας που υπάρχει από το κοινοβουλευτικό της παρελθόν, καθιστά βέβαιο πως θα είναι συχνή πρωταγωνίστρια κοινοβουλευτικών επεισοδίων, τα οποία δε θα μπορούν -για την ακρίβεια δε θα επιθυμούν, καθώς θα είναι επεισόδια από αυτά που αυξάνουν την τηλεθέαση- να πνίξουν τα πετσομπουκωμένα ΜΜΕ.

Δεδομένης δε και την αδιαμφισβήτητης ρητορικής της δεινότητας είναι βέβαιο πως σύντομα θα αρχίσει να ψαρεύει εκλογική πελατεία, από το σύνολο των κομμάτων της Αριστεράς και της λαϊκής Δεξιάς. Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δε συνέλθει άμεσα και δεν κατορθώσει να επιβιώσει το ΜΕΡΑ25, θα τη δούμε, μεσοπρόθεσμα, να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή.

Γιάννης Χρυσοβέργης