Σε συνθήκες ακραίας οικονομικής κρίσης προϋπόθεση για να παίξει τον κοινωνικό του ρόλο ένα αριστερό κόμμα - όπως ισχυρίζεται ότι είναι ο ΣΥΝ - είναι να έχει κατανοήσει τα αίτιά της, να έχει αποφασίσει σε ποιο πλαίσιο θα εντάσσονται οι λύσεις που προτείνει και οι τελευταίες να είναι συμβατές με τις διακηρυγμένες ιδεολογικές και πολιτικές του αρχές.
Κατά μείζονα λόγο που, καθώς η χώρα οδηγείται σε ακραία ακυβερνησία, υπάρχει περίπτωση κάποιος να κληθεί να ασκήσει διακυβέρνηση μόνο και μόνο επειδή έφαγε στο κεφάλι μια άδεια υπουργική πολυθρόνα, που κάποιος άλλος πέταξε από ένα παράθυρο, κι οι παρόντες στο περιστατικό τον κάθισαν σε αυτή.
Οι απόψεις που διατύπωσε για την αντιμετώπιση της κρίσης στη Γιορτή της Νεολαίας του ΣΥΝ ο Αλέξης Τσίπρας ήταν οι ακόλουθες:
«Αντί λοιπόν για το χαράτσι σε μισθωτούς συνταξιούχους και αυτοαπασχολούμενους που υποτίθεται ότι θα μαζέψει 1,5 δις, να θεσμοθετηθεί μια εισφορά στο 1% επί του τζίρου των μεγάλων επιχειρήσεων που πέρυσι ήταν πάνω από 200 δις και θα μαζέψει περισσότερα.
Αντί για την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση στο εξωφρενικό 23%, να μπει φόρος εφοπλιστών σε κάθε ένα από τα 4000 πλοία τους, που θα αποφέρει 2 δις (500.000 ανά πλοίο)
Αντί για το χαράτσι στα ακίνητα ακόμα και στις πιο μικρές ιδιοκτησίες που υποτίθεται ότι θα μαζέψει 2,5 δις, να μπεί εισφορά στις μεγάλες ακίνητες περιουσίες στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό μπορεί να αποφέρει 4 δις.
Αντί να μειωθεί το αφορολόγητο στις 5000 ευρώ να μπει έκτακτη εισφορά σε κινητές περιουσίες, καταθέσεις, ομόλογα, μετοχές, που υπερβαίνουν τις 100.000 ευρώ κατ’ άτομο.
Και όσο για τη σπατάλη του κράτους. Αυτή θα αναζητηθεί στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Με δραστική μείωση ενοικίων που πληρώνουν οι δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί.
Με την κατάργηση και όχι την επέκταση των συμβάσεων παραχώρησης σε διαπλεκόμενους που έχουν πληρωθεί δρόμους 3 και 4 φορές χωρίς να τους έχουν ολοκληρώσει.»
Η πρώτη παρατήρηση αφορά τη φύση των προτάσεων. Όλες διαπνέονται από τη λογική των έκτακτων εισφορών. Πρόκειται για την ίδια λογική που διαπνέει τα όποια μέτρα έχει πάρει η κυβέρνηση και τα οποία, ΔΙΚΑΙΩΣ, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει κατακεραυνώσει στη Βουλή. Και η οποία ξεκινά από την ομολογία της αδυναμίας - ή έλλειψης βούλησης - εφαρμογής ένος κοινωνικά δίκαιου και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος.
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά το ότι ο Αλέξης Τσίπρας, στην εν λόγω ομιλία του, δε βρήκε να πει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ για τις αμυντικές δαπάνες, που στον προϋπολογισμό του 2012 ανέρχονται σε € 6 δισ. τα μισά από τα οποία είναι για αγορές νέων οπλικών συστημάτων. Γιατί αλήθεια;
Λιγότερο ευγενικός υπήρξε, είναι η αλήθεια, με την εκκλησιαστική περιουσία, αν και βρήκε μόλις μιση φράση να αφιερώσει - πριν από το απόσπασμα που έχουμε παραθέσει - στο σκανδαλώδες φορολογικό καθεστώς που διέπει την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η τρίτη παρατήρηση αφορά την πρόταση προβλέπει επιβολή εισφοράς επί του τζίρου μεγάλων επιχειρήσεων. Κατ' αρχήν ο τζίρος, όσο ψηλός και αν είναι, δε συνεπάγεται αυτόματα και κερδοφορία. Αν λοιπόν η εισφορά επιβληθεί σε ζημιογόνες επιχειρήσεις, πολύ απλά δε θα εισπραχθεί. Μπορεί δε, σε αρκετές περιπτώσεις, να οδηγήσει σε λουκέτα και πρόσθετες απολύσεις. Θα προτείνει τότε ο ΣΥΝ την κρατικοποίηση των επιχειρήσεων αυτών;
Η επόμενη παρατήρηση αφορά στην πρόταση για φορολόγηση του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Κατ' αρχήν ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να αγνοεί ότι οι ελληινικής ιδιοκτησίας ναυτιλιακές επιχειρήσεις έχουν την έδρα τους στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη ή στη Σιγκαπούρη. Κι ότι γι αυτό ακριβώς το λόγο ΔΕΝ ΥΠΟΒΑΛΛΟΥΝ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ στην Ελλάδα. Ούτε κι απασχολούν πλέον Έλληνες ναυτικούς. Με τη Βρετανία και τις ΗΠΑ δε υπάρχει συμφωνία αποφυγής της διπλής φορολόγησης. Αν υποθέσουμε ότι επιβάλλεται ο φόρος που προτείνει, απλώς θα μηδενιστούν τα υπό ελληνική σημαία πλοία. Πράγμα όμως που, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν πια Έλληνες ναυτικοί, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Έσοδα πάντως σίγουρα δε θα έρθουν από αυτή την πρόταση.
Ασαφές είναι επίσης το πώς θα μπορέσει να φορολογηθεί η μεγάλη ακίνητη περιουσία Ελλήνων στο εξωτερικό. Πρώτον γιατί η περιουσία αυτή πληρώνει ήδη φόρους, στις χώρες που βρίσκεται, άρα, στις περισσότερες των περιπτώσεων, εμπίπτει στις συμφωνίες περί αποφυγής της διπλής φορολογίας. Ακόμα και σε συνθήκες της δεκαετίας του '80, όταν ο έλεγχος της κίνησης των κεφαλαίων ήταν τεχνολογικά εφικτός, τέτοιες προτάσεις δεν ήταν δυνατό να εφαρμοστούν. Κατά μείζονα λόγο σήμερα, που η πρόοδος της τεχνολογίας έχει διευκολύνει απίστευτα την κίνηση των κεφαλαίων.
΄Οσο για την πρόταση περί δραστικής μείωσης των ενοικίων που πληρώνουν δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί, μάλλον κομίζει γλαύκα εις Αθήνας γιατί αυτό ακριβώς σκέπτεται να κάνει η κυβέρνηση με ειδική νομοθετική ρύθμιση.
Προτάσεις σαν αυτές μπορεί να χαροποιούν το στενό κομματικό ακροατήριο σε συνθήκες πανηγυρικης ολοκλήρωσης μιας κομματικής γιορτής, δεν απαντούν όμως στις ανάγκες της κοινωνίας, ούτε βοηθούν το κόμμα να βρει αποτελεσματικές μεθόδους προστασίας των χαμηλών εισοδημάτων. Λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά (πολιτική) σύντροφοι, θα σας έλεγε η μακαρίτισσα Βίκυ Μοσχολιού.
Γιάννης Χρυσοβέργης
5 σχόλια:
Από το Νάσο Θεοδωρίδη έλαβα το ακόλουθο σχόλιο, το οποίο και αναρτώ.
Γιάννης Χρυσοβέργης
«Το μόνο που έχεις δίκιο είναι οι στρατιωτικές δαπάνες, η μείωση των οποίων αποτελεί θέση του κόμματος.
Τα αλλα δεν ισχύουν.
Η ελκυστικότητα της ελληνικής σημαίας σχετίζεται και με το ότι θεωρείται εχέγγυο οπότε δεν γίνονται τόσες επιθεωρήσεις κλπ..
Το έκτακτο αφορά την κρίσιμη περίοδο.
Μετά προφανώς θα υπάρξει και σε πάγια βάση, όπως και τώρα κάνει η κυβέρνηση.
Αλλά σε λάθος αποδέκτες.
Και προφανώς θα κρατικοποιούνται οι ζημιογόνες.»
Δυο παρατηρήσεις προς Νάσο Θεοδωρίδη:
1. Η ελκυστικότητα της ελληνικής σημαίας στα εμπορικά πλοία την οποία αναφέρεις έπαψε να υφίσταται μετά την κατάργηση του Ελληνικού Νηογνώμονα. Οπότε...
2. Αν, όπως λέτε - δεν αναφέρθηκε σε αυτό στη συγκεκριμένη του ομιλία ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά έχει αναφερθεί σε παλαιότερες - επιβάλλεται η εξ αρχής επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και ο έλεγχος νομιμότητας του Δημοσίου Χρέους - αντιπαρέρχομαι το ότι οι δυο αυτές θέσεις είναι αντιφατικές - γιατί στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης αυτής να μη μπουν στο τραπέζι εναλλακτικές προτάσεις ακόμα και για την κρίσιμη περίοδο;
Γιάννης Χρυσοβέργης
Έχω την εντύπωση ότι τα όποια πλεονεκτήματα της ελληνικής σημαίας δεν συνδέονται μονοσήμαντα με την ύπαρξη ελληνικού νηογνώμονα.Στην πραγματικότητα, πλοίο με ελληνική σημαία μπορεί να συμφωνήσει επιθεώρηση με το νορβηγικό νηογνώμονα, για παράδειγμα, που είναι και έγκυρος. Και αυτή η πρακτική ισχύει εδώ και πολλά χρόνια.
Το ζήτημα της φορολόγησης των πλοίων με ελληνική σημαία, όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει προσεγγιστεί με την προσοχή που θα έπρεπε και, αν αυτό δεν γίνει τώρα στα δύσκολα, δεν θα γίνει ποτέ. Έχω ακούσει κι'εγώ, από διάφορες τοποθετήσεις εντός ΣΥΡΙΖΑ (Μηλιός, Μπαλαούρας) ότι τα πλοία με ελληνική σημαία απολαμβάνουν προνομίων που δεν θα τα είχαν υπό άλλες συνθήκες. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Από το 1947, ο Πόρτερ (επί κεφαλής της αμερικάνικης αντιπροσωπείας για την εφαρμογή του σχεδίου Μάρσαλ για την Ελλάδα) είχε επισημάνει τη σκανδαλωδώς μηδαμινή φορολογική επιβάρυνση των Ελλήνων εφοπλιστών, όμως οι Έλληνες πολιτικοί "κράτησαν χαρακτήρα" και αγνόησαν τις συστάσεις του.
Αν βρω καμια καλή πηγή σχετικά με τη φορολόγηση του εφοπλιστικού κεφαλαίου θα επανέλθω.
Γιώργος
Η μηδενική φορολογία της εμπορικής ναυτιλίας από το ελληνικό Κράτος είναι γεγονός.
Στα παλιότερα χρόνια, που στα καράβια των Ελλήνων εφοπλιστών εργάζονταν δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων ναυτικών, η τακτική αυτή είχε, ενδεχομένως, κάποιο νόημα, μιας και υπήρχε το αντισταθμιστικό όφελος των εισφορών στο ΝΑΤ.
Το 1982 όμως ο Γιώργος Κατσιφάρας επέτρεψε στα ελληνικής σημαίας καράβια να προσλαμβάνουν Ινδούς και Φιλιππινέζους ναυτικούς με τις συλλογικές συμβάσεις των αντιστοίχων χωρών, αντί της πολύ υψηλότερης ελληνικής.
Επιπροσθέτως, από τη δεκαετία του '80 και μετά, υπήρξε μεγάλη μείωση του ενδιαφέροντος των Ελλήνων για το επάγγελμα του ναυτικού - το οποίο τώρα μάλλον θα τονωθεί και πάλι.
Το ερώτημα είναι αν, πέραν της μηδενικής φορολογίας, η ελληνική σημαία έχει να προσφέρει κάποιο αντισταθμιστικό όφελος στους πλοιοκτήτες.
Ο ελληνικός νηογνόμωνας, όσο υπήρχε, πράγματι πρόσφερε ένα αντισταθμιστικό όφελος, αυτό που επικαλείται ο Νάσος Θεοδωρίδης, καθόσον είχε την εγκυρότητα ενός νηογνώμονα της ΕΕ.
Γι αυτό και δε νομίζω ότι η φορολόγηση της ναυτιλίας θα αποφέρει άμεσα εισοδήματα.
Εκείνο που πραγματικά είναι προς συζήτησης είναι αν συντρέχει έστω και ένας πολιτικός λόγος για να είναι η ελληνική σημαία «σημαία ευκαιρίας».
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δημοσίευση σχολίου