Με όχημα την αύξηση των προσφυγικών ροών και την κρίση που εκούσια δημιούργησε στα νησιά του Αιγαίου η κυβέρνηση Μητσοτάκη επαναφέρει στους δρόμους τα τάγματα εφόδου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, ως «αγανακτισμένους πολίτες» αυτή τη φορά.
Είναι ένα ακόμα βήμα στην επαναφορά της θεσμοθετημένης τρομοκρατίας της περιόδου 1946-1974.
Όμως πολύ πιο ανησυχητικό κι από την υποτονικότητα των αντιδράσεων είναι η ελαφρότητα κι η αποσπασματικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν το θέμα αυτοί που θα έπρεπε να έχουν ήδη ανησυχήσει.
Τα όσα διαδραματίστηκαν στη Λέσβο πριν από μερικές μέρες, όπου μια μηχανοκίνητη συμμορία επί 48 ώρες έδερνε πρόσφυγες, μέλη ΜΚΟ κι αλληλέγγυους, έκαιγε ακατοίκητα κτήρια κι έσπαγε αυτοκίνητα, με την ανοιχτή υποστήριξη Περιφερειάρχη, Δημάρχου και Αστυνομίας, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα την πλήρη υποστήριξη της συντριπτικής πλειονότητας ντόπιων κι εθνικής εμβέλειας ΜΜΕ, τα οποία παρουσίαζαν τους συμμορίτες ως «αγανακτισμένους πολίτες», δεν είναι απλώς αναβίωση ενός μακρινού παρελθόντος: είναι πρωτίστως εικόνα ενός πολύ προσεχούς μέλλοντος.
Όταν τον Αύγουστο του 2018 ο Μάκης Βορίδης δήλωνε ότι «Ο Κ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές», ουδείς το θεώρησε άξιο σχολιασμού.
Εντούτοις η δήλωση αυτή συμπύκνωνε σε μια φράση το πολιτικό πρόγραμμα της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Ένα πρόγραμμα που ήδη από την πρώτη μέρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχει τεθεί σε εφαρμογή και τα πρώτα του αποτελέσματα φάνηκαν με την εισβολή της Αστυνομίας στο σπίτι της οικογένειας Ινδαρέ και τον ανηλεή ξυλοδαρμό και σύλληψη των μελών της, επειδή «είχαν το θράσος» να ρωτήσουν ευγενικά «τα όργανα της Τάξεως» αν διαθέτουν το απαραίτητο για κάθε στοιχειωδώς δημοκρατική χώρα εισαγγελικό ένταλμα.
Το θεσμικό οπλοστάσιο
Το θεσμικό οπλοστάσιο
Πριν καλά-καλά συμπληρώσουν ένα μήνα στη διακυβέρνηση με μια εκπρόθεσμη τροπολογία σε ένα άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταφορών, εισήγαγε τη συγκρότηση κλιμακίων της ΕΥΠ σε φορείς του Δημοσίου με απόρρητο περιεχόμενο αρμοδιοτήτων. Η ίδια τροπολογία καταργούσε την υποχρέωση του διοικητή της ΕΥΠ να έχει πτυχίο από αναγνωρισμένο Πανεπιστήμιο.
Και βεβαίως, το συνδικαλιστικό όργανο των Δημοσίων Υπαλλήλων, η ΑΔΕΔΥ, οι ανακοινώσεις της οποίας στα προηγούμενα χρόνια θύμιζαν ως προς τη φρασεολογία τους δελτία τύπου οργάνωσης της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς η οποία φλερτάρει -φραστικά τουλάχιστον- με την ένοπλη πάλη, δε βρήκε ούτε μια λέξη για να καταδικάσει αυτό το τερατούργημα.
Είναι προφανές ότι με τη διάταξη αυτή οργανώνεται πρωτίστως ο χαφιεδισμός σε κάθε δημόσια υπηρεσία και δρομολογούνται κάθε λογής διώξεις όσων δημοσίων λειτουργών δεν συμμορφώνονται «προς τα υποδείξεις».
Ακολούθησε η εισαγωγή σειράς διατάξεων στον Ποινικό Κώδικα που, αναλόγως των κοινωνικών εντάσεων στα επόμενα χρόνια, θα χρησιμοποιηθούν για τη φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης, συνδικαλιστών, ακτιβιστών κάθε λογής. Ενδεικτικά:
1. Προβλέπεται ποινή φυλάκισης έως τρία έτη σε όποιον «δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου απειλεί με τέλεση τρομοκρατικής πράξης ή προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξή της και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη».
Η οποιαδήποτε έκκληση σε αντίσταση στα έργα του Κρατικού Μηχανισμού μπορεί να μετατραπεί -και είναι προφανές ότι αυτός είναι ο σκοπός της κυβέρνησης διότι αλλιώς δε θα εισήγαγε τέτοια διάταξη- σε «διέγερση διάπραξης τρομοκρατικής ενέργειας».
2. Με την ίδια ποινή φυλάκισης (έως τρία έτη) τιμωρείται όποιος πραγματοποιεί ταξίδια «με σκοπό να τελέσει ή να συμβάλει στην τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος, να συμμετάσχει στις δραστηριότητες τρομοκρατικής ομάδας, με επίγνωση του γεγονότος ότι η εν λόγω συμμετοχή θα συμβάλλει στις εγκληματικές δραστηριότητες αυτές της ομάδας ή με σκοπό να προσφέρει ή να παρακολουθήσει εκπαίδευση για τέλεση τρομοκρατικών πράξεων».
Είναι και πάλι προφανές ότι πίσω από τον αόριστο όρο «τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος» οποιαδήποτε μετακίνηση έξω από τον τόπο κατοικίας ενός πολίτη μη αρεστού στην Κυβέρνηση τιμωρείται με τριετή φυλάκιση. Είναι δε ενδεικτικό ότι δεν προσδιορίζεται καν όρος «ταξίδι».
3. Με φυλάκιση έως τρία (3) έτη θα τιμωρείται όποιος παράνομα εισέρχεται και παραμένει σε δημόσια κτήρια (νοσοκομεία, πρεσβείες, δικαστήρια, επιχειρήσεις κοινής ωφελείας ΔΕΗ κ.ά.) και «προκαλεί έτσι διακοπή ή σοβαρή διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας».
Και βεβαίως, το συνδικαλιστικό όργανο των Δημοσίων Υπαλλήλων, η ΑΔΕΔΥ, οι ανακοινώσεις της οποίας στα προηγούμενα χρόνια θύμιζαν ως προς τη φρασεολογία τους δελτία τύπου οργάνωσης της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς η οποία φλερτάρει -φραστικά τουλάχιστον- με την ένοπλη πάλη, δε βρήκε ούτε μια λέξη για να καταδικάσει αυτό το τερατούργημα.
Είναι προφανές ότι με τη διάταξη αυτή οργανώνεται πρωτίστως ο χαφιεδισμός σε κάθε δημόσια υπηρεσία και δρομολογούνται κάθε λογής διώξεις όσων δημοσίων λειτουργών δεν συμμορφώνονται «προς τα υποδείξεις».
Ακολούθησε η εισαγωγή σειράς διατάξεων στον Ποινικό Κώδικα που, αναλόγως των κοινωνικών εντάσεων στα επόμενα χρόνια, θα χρησιμοποιηθούν για τη φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης, συνδικαλιστών, ακτιβιστών κάθε λογής. Ενδεικτικά:
1. Προβλέπεται ποινή φυλάκισης έως τρία έτη σε όποιον «δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου απειλεί με τέλεση τρομοκρατικής πράξης ή προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξή της και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη».
Η οποιαδήποτε έκκληση σε αντίσταση στα έργα του Κρατικού Μηχανισμού μπορεί να μετατραπεί -και είναι προφανές ότι αυτός είναι ο σκοπός της κυβέρνησης διότι αλλιώς δε θα εισήγαγε τέτοια διάταξη- σε «διέγερση διάπραξης τρομοκρατικής ενέργειας».
2. Με την ίδια ποινή φυλάκισης (έως τρία έτη) τιμωρείται όποιος πραγματοποιεί ταξίδια «με σκοπό να τελέσει ή να συμβάλει στην τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος, να συμμετάσχει στις δραστηριότητες τρομοκρατικής ομάδας, με επίγνωση του γεγονότος ότι η εν λόγω συμμετοχή θα συμβάλλει στις εγκληματικές δραστηριότητες αυτές της ομάδας ή με σκοπό να προσφέρει ή να παρακολουθήσει εκπαίδευση για τέλεση τρομοκρατικών πράξεων».
Είναι και πάλι προφανές ότι πίσω από τον αόριστο όρο «τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος» οποιαδήποτε μετακίνηση έξω από τον τόπο κατοικίας ενός πολίτη μη αρεστού στην Κυβέρνηση τιμωρείται με τριετή φυλάκιση. Είναι δε ενδεικτικό ότι δεν προσδιορίζεται καν όρος «ταξίδι».
3. Με φυλάκιση έως τρία (3) έτη θα τιμωρείται όποιος παράνομα εισέρχεται και παραμένει σε δημόσια κτήρια (νοσοκομεία, πρεσβείες, δικαστήρια, επιχειρήσεις κοινής ωφελείας ΔΕΗ κ.ά.) και «προκαλεί έτσι διακοπή ή σοβαρή διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας».
Η επόμενη επικίνδυνη διάταξη ήταν η πρόβλεψη απόρρητων κονδυλίων για λογαριασμό της υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας. Είναι προφανές ότι τα εν λόγω κονδύλια είναι παντελώς άχρηστα για την Πολιτική Προστασία, σκοπός της οποίας είναι η αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, είναι όμως εξόχως χρήσιμα για να εισπράττουν το κάτι τις τους οι κάθε λογής χαφιέδες.
Το θεσμικό πλαίσιο συμπληρώθηκε με δυο ταυτόσημες διατάξεις από τις οποίες η μεν πρώτη, που αφορούσε στη συγκρότηση υποχρεωτικού ηλεκτρονικού μητρώου όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων, πέρασε εντελώς απαρατήρητη -με την εξαίρεση κάποιων χλιαρών διαμαρτυριών για την τιμή των όπλων από πλευράς ΚΚΕ- η δε δεύτερη, που αφορούσε στο φακέλωμα όλων των μελών, των εργαζομένων και των εξωτερικών συνεργατών των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην προσφυγική κρίση, προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις μονάχα του Γιώργου Καμίνη στη Βουλή.
Αστυνομοκρατία
Οι παρεμβάσεις αυτές σε θεσμικό επίπεδο συμπληρώνονται από μια πρωτόγνωρη κι απροσχημάτιστη αστυνομική βία, που την έχουν σημαδέψει οι παράνομες προσαγωγές ανηλίκων επειδή έβλεπαν «ακατάλληλη ταινία», η εισβολή της αστυνομίας σε κατοικίες χωρίς ένταλμα έρευνας, ο ξυλοδαρμός των κατοίκων τους όταν αυτοί επιμένουν να δουν το ένταλμα και η σύλληψή τους με ανυπόστατες κατηγορίες -βλέπε εισβολή στην κατοικία της οικογένειας Ινδαρέ-, οι ξυλοδαρμοί νέων στους δρόμους γιατί έχουν μακριά μαλλιά ή φοράνε περίεργα» ρούχα, οι βιαιοπραγίες και οι απειλές κατά δημοσιογράφων.
Όλα αυτά με τα ΜΜΕ να επαινούν το «έργο» της Αστυνομίας και τα συνδικαλιστικά όργανα των δημοσιογράφων άφωνα απέναντι στη συστηματική διαστρέβλωση της πραγματικότητας.
Η επιστροφή του Παρακράτους
Το σκηνικό της εκτροπής ολοκληρώνει η επανεμφάνιση των ταγμάτων εφόδου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, αυτή τη φορά όμως ως επικουρικές δυνάμεις της Αστυνομίας και των εκπροσώπων του Κράτους.
Το φαινόμενο αυτό είδαμε τις προηγούμενες ημέρες στη Λέσβο. Με αφορμή μια ειρηνική διαδήλωση μερικών εκατοντάδων Αφγανών προσφύγων, μηχανοκίνητες ομάδες Χρυσαυγτών, περιβεβλημένοι με το μανδύα του «αγανακτισμένου πολίτη», έδερναν - και συνεχίζουν το έργο τους- με την ανοχή του Περιφερειάρχη, του Δημάρχου Μυτιλήνης και της Αστυνομίας πρόσφυγες και μέλη του προσωπικού των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στη Λέσβο, έκαιγαν ακατοίκητα οικήματα και ισχυρίζονταν ότι τα έκαψαν οι πρόσφυγες, κατέστρεφαν οχήματα των ΜΚΟ.
Το έργο αυτό θα το ξαναδούμε σε κάθε μορφή κινητοποίησης. Οι «αγανακτισμένοι πολίτες» θα λειτουργούν, όχι πλέον ως τάγματα εφόδου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, αλλά ως ειδικός μηχανισμός καταστολής επιφορτισμένος με τη «βρώμικη δουλειά».
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η οργανωμένη προσπάθεια να βγει λάδι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και η αγόρευση της εισαγγελέως στη δίκη της εν λόγω τρομοκρατικής οργάνωσης μόνο τυχαία δεν ήταν.
Αφασία και απουσία δημοκρατικών αντανακλαστικών
Η ελληνική Δημοκρατία στα χρόνια που υπήρξε (1974-2011) ήταν κουτσή, διακρίνονταν από απουσία πολιτικού διαλόγου κι αδιαφορία των πολιτών για τα κοινά, με εξαίρεση βεβαίως τις εκλογές. Εσχάτως κι οι εκλογές, αυτή η ελάχιστη δημοκρατική έκφραση, αφήνουν όλο και περισσότερο αδιάφορους τους πολίτες. Σε αυτή την αδιαφορία ποντάρει άλλωστε η κυβέρνηση για να δρομολογήσει το πέρασμα από την κουτσή Δημοκρατία στην ανελευθερία.
Πιότερο όμως κι από τις διαθέσεις της κυβέρνησης τρομάζει η αφασία με την οποία αντιμετωπίζουν την κατάσταση αυτοί που θα έπρεπε να βρίσκονται στα κάγκελα.
Υποτονικές κι αποσπασματικές αντιδράσεις, που περιορίζονται αυστηρά στους τέσσερις τοίχους της Βουλής, για την αστυνομική τρομοκρατία, τις θεσμικές εκτροπές, και τη δράση των «αγανακτισμένων πολιτών», κι αδυναμία κατανόησης της σωρευτικής σημασίας όλων αυτών διακρίνουν τόσο το ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΜΕΡΑ25, τις σημαντικότερες πολιτικές εκφράσεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.
Κι αυτό είναι πιο επικίνδυνο και από τα πιο εφιαλτικά κυβερνητικά σχέδια.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου