ΑΝΤΙΟ ΓΕΡΜΑΝΙΑ;

Παραθέτω ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο δυο Γερμανών Πράσινων Ευρωβουλευτών, των Jan Philipp Albrecht, Franziska Brantner. Το αντιγράφω από την Αριστερή Στρουθοκάμηλο, και το προσυπογράφω, με μια και μόνη επιφύλαξη: έχω πειστεί ότι δεν έχουμε πια καιρό να σώσουμε τη Γερμανία και την Ευρώπη. Κι ο καθένας μας, σε όποια χώρα κι αν βρίσκεται, πρέπει να δει τι θα κάνει.

Γιάννης Χρυσοβέργης

Υ.Γ.  Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Γιώργο Παπασπυρόπουλο για τη μετάφραση και δημοσίευση στην Ελλάδα.

Η φαινομενικά ατέρμονη κρίση της Ευρωζώνης έχει εξελιχθεί σε μια πρωταρχική επιλογή  -  να κάνει η Ευρώπη  ένα άλμα προς τα εμπρός με μια στενότερη πολιτική ένωση, ή να αντιμετωπίσει μία διάλυση του ενιαίου νομίσματος; Δύο γερμανοί Πράσινοι ευρωβουλευτές σκιαγραφούν τις επιπτώσεις της δεύτερης επιλογής, και το πως μπορεί να πραγματοποιηθεί η πρώτη. Η Franziska Brantner και ο Jan Philipp Albrecht είναι ευρωβουλευτές της "Συμμαχίας 90/Οι Πράσινοι". Η Brantner σπούδασε πολιτικές επιστήμες και προέρχεται από τη Βάδη-Βυρτεμβέργη. Στο 29 του ο Albrecht, είναι ο νεότερος γερμανός ευρωβουλευτής και έχει σπουδάσει τεχνολογία των υπολογιστών. Αυτό το άρθρο αρχικά εμφανίστηκε στα γερμανικά στην Taz (εδώ). 

Στις Βρυξέλλες κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί η Γερμανία μόνη ανάμεσα σε όλες τις χώρες, διακινδυνεύει την αποτυχία του ευρωπαϊκού σχεδίου.
Ο συμβιβασμός που διαπραγματεύθηκε η Μέρκελ στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ είναι σαφές ότι δεν αρκεί για να ξεπεραστεί η κρίση. 

Είναι καιρός να ενταθεί η συζήτηση: αφήνουμε την Γερμανία να πέσει μόνη της ή την σώζουμε μαζί με την Ευρώπη;

Το τι βιώνουμε στη Γερμανία αυτή τη στιγμή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια χλιαρή συζήτηση. Κάτω από την ομπρέλα της πλήρους απασχόλησης και της καταγραφής φορολογικών εσόδων μπορούμε προφανώς να χαλαρώσουν οι συζητήσεις μας για το ευρώ. 

Σε συνδυασμό με τη μονόπλευρη αντίληψη ότι οι ίδιοι οι Έλληνες επέφεραν την τύχη τους μέσα από την τεμπελιά τους, ενώ εμείς έπρεπε να εργαστούμε για την επιτυχία μας οι ίδιοι μέσα από την αποτελεσματικότητα, την συγκράτηση των μισθών και τις μεταρρυθμίσεις Σρέντερ, η άνεση αυτής της θέσης μας μάς έχει τυφλώσει σχετικά με την πραγματικότητα. 

Θα πρέπει να είναι το επιτακτικό καθήκον της γερμανικής πολιτικής, αλλά σε κάθε περίπτωση  του Ευρωπαϊκού Κόμματος "Συμμαχία 90/Οι Πράσινοι" να ανοίξουν τα μάτια των ανθρώπων στη Γερμανία στην πραγματικότητα και να απαιτήσουν να περιγράφονται με σαφήνεια οι συνέπειες.

Η πραγματικότητα είναι τόσο επίφοβη όσο και κοινότυπη. 

Η Γερμανία δεν μπορεί να αντέξει μια διάλυση του Ευρώ. Οι χώρες της ΕΕ είναι μακράν οι μεγαλύτεροι καταναλωτές των γερμανικών προϊόντων, πολύ πάνω από την Ασία και τη Βόρεια Αμερική. Εάν το γερμανικό μάρκο εξακολουθούσε να υπάρχει, θα είχε αγρίως ​​ανατιμηθεί εκ νέου εδώ και χρόνια και θα είχε πνίξει τις εξαγωγές μας.
Η κατάρρευση του ευρώ θα κοστίσει στη Γερμανία αμέσως ένα δισεκατομμύριο ευρώ και για τις επόμενες δεκαετίες ανυπολόγιστα ποσά, επίσης. Οι οικονομικές επιδόσεις θα πέσουν αμέσως πάνω από 10%. 

Οι Έλληνες έχουν ελάχιστα ακόμη να χάσουν - εμείς είμαστε που έχουμε! 

Προς το παρόν ...
επωφελούμαστε  ακόμα  από την εισροή κεφαλαίων και τα ιστορικά χαμηλά επιτόκια που έχει γνωρίσει ποτέ η Γερμανία .

Η αιτία της κρίσης δεν είναι πλέον αμφιλεγόμενη
Οι Γερμανοί πολιτικοί πρέπει επιτέλους να είμαστε αρκετά ειλικρινείς για να εξηγήσουμε στους πολίτες ότι το ένα bail-out (διάσωση) μετά το άλλο ή η μια έξοδος από το ευρώ μετά την άλλη θα κοστίσει στον φορολογούμενο περισσότερα από την θεραπεία με την αντιμετώπιση των αιτιών της κρίσης. 

Το ποιες είναι οι αιτίες δεν είναι πλέον ένα θέμα διαφωνίας μεταξύ των οικονομολόγων. Μακροπρόθεσμα, δεν μπορείς να έχεις ένα κοινό νόμισμα χωρίς κοινή δημοσιονομική και οικονομική πολιτική. Διαφορετικά, οι ανισορροπίες θα διαλύσουν την νομισματική ένωση με τον τρόπο που ήδη μπορούμε να δούμε αυτή τη στιγμή. 

Επειδή είναι αντικειμενικά αδύνατον στους λίγους μήνες που απομένουν για τη διάσωση του ευρώ, να αναπληρωθούν τα πάντα όσα λείπουν για την πολιτική ενοποίηση, πρέπει να προχωρήσουμε σε δύο φάσεις.

Ως άμεσο μέτρο, θα πρέπει να δοθούν στην ΕΚΤ όλα τα απαραίτητα μέσα για την αντιμετώπιση της οξείας κρίσης των επιτοκίων και, πρέπει να εγκαθιδρυθούν οι κανόνες για την αυστηρή εποπτεία των τραπεζών. Ταυτόχρονα, η διαδικασία της δημιουργίας μιας δημοκρατικής - οικονομικής - χρηματοπιστωτικής - και κοινωνικής ένωσης στην Ευρώπη πρέπει να ξεκινήσει. 

Δεν χρειαζόμαστε μόνο τα ευρωομόλογα, αλλά μια κοινή φορολογική πολιτική, τη φορολογική εναρμόνιση, το κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων, ένα ευρωπαϊκό φόρο ακίνητης περιουσίας για την αποπληρωμή του εθνικού χρέους και ένα προϋπολογισμό της ΕΕ που να είναι αρκετά μεγάλος για την ενίσχυση της συνοχής εντός της Ένωσης. Η Ένωση πρέπει να τεθεί σε μια θέση όπου να μπορεί να αντιδράσει γρήγορα και αποφασιστικά σε καταστάσεις κρίσης. 

Δημοκρατικός έλεγχος, αντί για Ευρωκράτες 

Γι 'αυτό, όμως, χρειαζόμαστε περίπου πέντε φορές το τρέχον ποσό του 1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Χωρίς αμφιβολία, αυτό απαιτεί τη δέσμευση για μια νέα φάση στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. 

Ωστόσο, μια τέτοια δέσμευση θα υπάρξει , μόνο στη βάση μιας γνήσιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Οι εξουσίες της Ευρώπης δεν πρέπει να είναι πλέον στα χέρια των Ευρωκρατών ή των ανεξέλεγκτων εθνικών κοινοβουλίων. Αντ' αυτού οφείλουμε να παράσχουμε στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα περισσότερα δικαιώματα παρέμβασης και στους πολίτες την δημοκρατική κυριαρχία για μια ακόμη φορά. 

Αυτό σημαίνει περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας στους προϋπολογισμούς - αλλά χωρίς απώλεια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. 

Ως εκ τούτου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν πρέπει απλώς να αποκτήσει περισσότερη ισχύ, αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα να αποκτήσει μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση. Η Επιτροπή της ΕΕ, τουλάχιστον ο Πρόεδρός της, θα πρέπει να ορίζεται από τους πολίτες μέσω των ευρωεκλογών. Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να έχει λόγο σε όλες τις πτυχές της οικονομικής, νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής ως ισότιμος συν-νομοθέτης. 

Ένα πρόσθετο κοινοβουλευτικό όργανο των εθνικών αντιπροσώπων για το Ευρώ, όπως ο Γιόσκα Φίσερ ζητά, μπορεί από την άλλη πλευρά να αποτελέσει κίνδυνο για την ενοποίηση και τη δημοκρατία στην Ευρώπη. 

Τα πλεονεκτήματα της καταστατικής συνέλευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων θα πρέπει να ξεκινήσει τα απαραίτητα βήματα για αυτές τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις πριν από τις θερινές διακοπές. Μέρη αυτού του πακέτου μπορεί να υλοποιηθούν χωρίς προβλήματα μέσα στο ισχύον συμβατικό πλαίσιο, ενώ άλλα απαιτούν τροποποιήσεις της σύμβασης. 

Για το σκοπό αυτό μια ευρωπαϊκή καταστατική συνέλευση, πρέπει να συγκληθεί η οποία θα δημιουργήσει το βασικό πλαίσιο για μια νέα Ευρώπη με τη συμμετοχή όλων των κοινοβουλίων και των κυβερνήσεων καθώς και ένα ευρύ τμήμα της κοινωνίας των πολιτών. 

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να έχει ήδη θέσει όλα αυτά σε κίνηση εδώ και πολύ καιρό. Παρά το γεγονός ότι εμείς οι Πράσινοι ξεκίνησαμε πράγματι συζητήσεις σχετικά με αυτά τα ζήτηματα, δεν έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής να δείξουμε αρκετή αποφασιστικότητα στην προώθηση της διαδικασίας. 

Είναι πλέον καιρός για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να ανταποκριθεί στις ευθύνες του για τη δημιουργία μιας δημοκρατικής Ευρώπης. Θα πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του όσον αφορά στη διαμόρφωση μιας καταστατικής συνέλευσης. 

Οι συζητήσεις σχετικά με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα εκτάκτου ανάγκης αποσπούν την προσοχή μακριά από αυτές τα βαθιά ριζωμένα διαρθρωτικά ζητήματα της Ευρώπης. 

Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι η συνειδητοποίηση ότι η ιστορία της δημοκρατίας και της κρατικής υπόστασης της Ευρώπης βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή.

*από την Green European Journal σε μετάφραση Γ. Παπασπυρόπουλου