Μέτρο ριζοσπαστικότητας

Γύρω στις 12 το μεσημέρι, εκεί που έπινα καφέ στο σπίτι, άκουσα κρότους να έρχονται από το δρόμο. Δεν έδωσα σημασία, όταν όμως κατηφόρισα προς τη λαϊκή αγορά της Καλλιδρομίου κατάλαβα ότι κάτι σοβαρό είχε συμβεί. Πολλοί αστυνομικοί συγκεντρωμένοι, πυροσβεστικά οχήματα, μαυρισμένη η είσοδος του αστυνομικού τμήματος και μυρωδιά καμμένου στον αέρα. «Σαν να ξεπληρώνεται το γραμμάτιο της περασμένης Τετάρτης, με τα επεισόδια στο Σύνταγμα» ήταν η πρώτη μου σκέψη. Αυτά όμως που είδα στη συνέχεια μου προξένησαν και άλλες, μαύρες σκέψεις. Καμένες μοτοσυκλέτες στη Μαυρομιχάλη και στη γωνία Χαριλάου Τρικούπη και Καλλιδρομίου. Η ομάδα των αναρχικών που επιτέθηκε αρχικά στο αστυνομικό τμήμα, στράφηκε και σε άλλους στόχους, μάλλον στο βρόντο (κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά). Και από την έκρηξη στο ντεπόζιτο της μοτοσυκλέτας στη γωνία Χαριλάου Τρικούπη και Καλλιδρομίου, τρεις άνθρωποι που βρισκόντουσαν εκεί κοντά υπέστησαν σοβαρά εγκαύματα. «Παράπλευρες απώλειες στα πλαίσια του σκληρού και ανελέητου ταξικού αγώνα», θα μπορούσε ίσως να ισχυριστεί αυτός που είχε τη φαεινή ιδέα να κάψει τη μοτοσυκλέτα. Και στο κάτω κάτω, «τί σκ... επαναστάτες είμαστε αν δεν τα κάνουμε λίμπα»;
Εδώ και πεντακόσια χρόνια η επιστημονική σκέψη βασίζεται σε μετρήσιμες ποσότητες. Και η ευημερία μιας χώρας από το ποσό των αγαθών που παράγει. Ακόμα και την ευτυχία, υπάρχουν άνθρωποι που την προσδιορίζουν στη βάση του πόσα αντικείμενα κατέχουν. Αυτή η λογική «πραγμοποίησης» του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος, που τόσο εύστοχα σχολιάστηκε πρώτα από τον Λούκατς και αργότερα από τη Σχολή της Φρανκφούρτης, φαίνεται πως δεν αφήνει ανέγγιχτους ακόμα και κάποιους που θέλουν να μάχονται τον καπιταλισμό. Το πόσες καταστροφές προκαλεί μια ενέργεια, μπορεί να λειτουργήσει ως μέτρο του πόσο επαναστατική η ριζοσπαστική είναι. «Η βία αποτελεί αυταξία», είχε πει στην τηλεόραση ένας «αντιεξουσιαστής» κατά τη διάρκεια του ταραγμένου Δεκέμβρη του 2008. Όσοι συμμερίζονται κάτι τέτοιο, λογικό είναι μετρούν αυτήν την "αξία" με βάση το ύψος των καταστροφών. Ο Μαρκουζιανός μονοδιάστατος άνθρωπος σε όλη του τη φρίκη.
Και μια σκέψη ακόμα: Τις μέρες των ταραχών στα Εξάρχεια και στο Σύνταγμα, σε άλλες γειτονιές του κέντρου, ομάδες μιας άλλης πολιτικής κουλτούρας, που εμφορείται από τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό, άσκησαν βία σε μελαμψούς μετανάστες και έστειλαν δεκάδες στο νοσοκομείο, ίσως και ένα νεκρό. Εκεί που έφτασαν τα πράγματα, θα είμαι ευχαριστημένος, τρόπος του λέγειν, αν στη γειτονιά μου εκδηλωθεί μόνο η βία των αναρχικών και δεν εισβάλει η πολύ πιο απάνθρωπη βία των ρατσιστών και των κάθε λογής φασιστοειδών. Το μη χείρον βέλτιστον...

Γιώργος Αιμ. Σκιάνης